بررسی مقاومت هلیکو باکتر پیلوری جدا شده از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه گوارش بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری نسبت به آنتی بیوتیک های منتخب در سال 1382-1381

هلیکوباکترپیلوری، باسیل گرم منفی ساکن در مخاط معده بوده و با طیف وسیعی از بیماری های گوارشی همراه است. این ارگانیسم در کشورهای در حال توسعه شیوع بالایی داشته و داروهای مختلفی جهت درمان آن به کار می رود. برخی از موارد رژیم های درمانی با موفقیت همراه نبوده است. یکی از علل عدم موفقیت بروز مقاومت در بین سویه های باکتری نسبت به آنتی بیوتیک است. بنابراین برای به دست آوردن فرمول درمانی مناسب باید میزان حساسیت و مقاومت باکتری نسبت به آنتی بیوتیک ها سنجیده شود. هدف این مطالعه بررسی مقاومت هلیکوباکترپیلوری کشت داده شده از بیوپسی معده بیماران با علایم گوارشی فوقانی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری نسبت به آنتی بیوتیک های منتخب می باشد.
67 مورد هلیکوباکترپیلوری جدا شده از کشت بر علیه سه آنتی بیوتیک مترونیدازول، کلاریترومای سین، آموکسی سیلین مورد بررسی قرار گرفته است و از روش انتشار دیسک (Disk diffusion) برای تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) و همچنین برای شناسایی الگوی مقاومت آنتی بیوتیک هلیکوباکترپیلوری جدا شده، استفاده گردیده است. مرز بین حساسیت و مقاومت (Cut of point) عبارت است از MIC90 که حداقل 90 درصد نمونه ها در آن MIC یا کم تر، ایجاد هاله کرده باشند.
برای آموکسی سیلین MIC90=0.25 g/ml تعیین شده و تمام نمونه ها به آموکسی سیلین حساس بوده اند برای کلاریترومایسین MIC90=0.25 g/ml تعیین شده و فقط یک مورد مقاوم دیده شده است. برای مترونیدازول MIC90=16 g/ml تعیین شده و چهار مورد مقاوم دیده شده است.
این پژوهش نشان داد که بر خلاف تحقیقات انجام شده در کشورهای مختلف، سطح نسبتا پایینی از مقاومت نسبت به کلاریترومایسین و مترونیدازول دیده می شود. به علاوه همانند اکثر مقالات، هیچ مورد مقاومی به آموکسی سیلین مشاهده نشده است. بنابراین با استفاده از الگوی مقاومت دارویی می توان از داروهای بررسی شده در درمان هلیکوباکترپیلوری استفاده نمود.