مفهوم تاریخمندی هایدگر و مسئله پرسش تاریخی در تاریخ نگاری کسروی

پژوهش حاضر بر آن است که پیش فرض های هستی شناختی کسروی در دو کتاب تاریخ مشروطه ایران و تاریخ هجده ساله آذربایجان را آشکار نماید و سپس بنابر مفهوم «تاریخمندی» هایدگر به نقد پیامدهای معرفت شناختی پیش فرض های مزبور در تاریخ نگاری کسروی بپردازد. بر این اساس، پرسش اصلی پژوهش حاضر آن است که کسروی چگونه و بر چه مبنایی موضوع تاریخ نگاری خود را تعیین و تعریف می کند؟ یافته های پژوهش گویای آن است که موضوع تاریخ نگاری کسروی «امر تاریخی» به منزله ی «فعل در حال شکل گیری» نیست. تاریخ نگاری کسروی متضمن مفهوم ضد تاریخی «تکرار» است. مفهوم «امر موروثی» در تاریخ نگاری او غایب است، ازاین رو، «امر تازه» به چیزی بی بنیاد و پادرهوا بدل شده و این یعنی کسروی نتوانسته است دیالکتیک ناپیوستگی و پیوستگی نهفته در «امر تاریخی» را به فهم درآورد و مفهوم تاریخمندی را کشف و آشکار کند. به بیان دیگر، کسروی مبنایی برای تعیین و تعریف آنچه می تواند محل پرسش و پژوهش تاریخی واقع شود ندارد.