تحلیل خصوصیات پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده البرز مرکزی در محورهای طبیعت گردی

شناسایی و معرفی رستنی های یک منطقه به طور ویژه و محلی اهمیت زیادی دارد که از آن جمله می توان امکان دسترسی به گونه های گیاهی خاص در محل و زمان معین، تعیین پتانسیل و قابلیت های رویشی منطقه، امکان افزایش تراکم گونه های منطقه، امکان دستیابی به گونه یا گونه های جدید گیاهی و شناسایی عوامل مخرب رستنی های منطقه را نام برد. مشهودترین طبقه بندی جهت توضیح و توصیف ساختار گیاهان، مشخص نمودن شکل زیستی هر گونه گیاهی در هر اجتماع گیاهی متفاوت است. هدف از این پژوهش، بررسی فلور، شکل زیستی، پراکنش جغرافیایی و برخی خصوصیات گیاهان در جوامع گیاهی به منظور تحلیل وضعیت پوشش گیاهی در منطقه حفاظت شده البرز مرکزی در محدوده استان البرز است. در این پژوهش تعداد 101 قطعه نمونه گیاهی برداشت و در مجموع 152 گونه گیاهی شناسایی شد. گونه های شناسایی شده متعلق به 103 جنس از 30 تیره هستند. تیره Asteraceae با دارا بودن 16 جنس و 21 گونه بزرگترین آرایه موجود را در محدوده مورد مطالعه در بر می گیرد و پس از آن به ترتیب تیره های Poaceae و Fabaceae با دارا بودن 14 و 12 جنس و 18 و 17 گونه در مراتب بعدی قرار می گیرند. جنس های Salvia با 8 گونه و Astragalus  با 7 گونه، بیشترین تنوع گونه ها در میان جنس های شناسایی شده را به خود اختصاص دادند. فرم رویشی غالب در میان گونه های شناسایی شده، فرم علفی بود و عناصر درختی و درختچه ای کمترین فرم شناسایی شده را دارا بودند. بر اساس سیستم رانکایر، گیاهان همی کریپتوفیت با 3/51 درصد (79 گونه)، گیاهان تروفیت با 29 درصد (44 گونه)، گیاهان کریپتوفیت با 9/9 درصد، گیاهان کامفیت با 6/6 درصد و گیاهان فانروفیت با 6/2 درصد به ترتیب فراوان ترین شکل های زیستی در این محدوده را به خود اختصاص دادند. همچنین بیش ترین فراوانی گونه های گیاهی بر اساس ناحیه رویشی مربوط به ناحیه ایران- تورانی (81 گونه) و ایران - تورانی/ هیرکانی (33 گونه) است. به طورکلی از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که جامعه گیاهی در این محدوده ناهمگن است زیرا تمامی گونه های شناسایی شده در طبقه کد حضور I با درصد فراوانی 0 تا 20 درصد قرارداشتند. همچنین با توجه به اینکه محدوده مورد مطالعه از غنای فلوری نسبتا بالایی برخوردار است، می توان از آن در ارزیابی وضعیت کنونی و پیش بینی وضعیت آینده منطقه بهره گرفت.