ارتباط میزان اضطراب دندانپزشکی کودکان 4 تا 11 ساله با رفتار حین درمان آنها

 یکی از اهداف حرفه ی دندان پزشکی کودکان ترویج نگرش مثبت و بهبود سلامت دندانی جامعه است. درصد نیازهای درمانی برآورده نشده در دندآن های شیری و دایمی در کودکان بالاست و ترس و اضطراب دندان پزشکی یکی از عوامل دخیل در این امر است. این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط میزان اضطراب دندان پزشکی کودکان 4 تا 11ساله با رفتار حین درمان آن ها انجام شد.

 در این مطالعه ی توصیفی و مقطعی، 272 کودک مراجعه کننده به مطب های تخصصی دندان پزشکی کودکان ارزیابی شدند. پس از اخذ رضایت از والدین، پرسش نامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک کودکان شامل سن، جنسیت، موقعیت کودک در خانواده و سابقه ی کار دندان پزشکی در اختیار والدین کودک قرار گرفت. در اتاق انتظار، ترس و اضطراب کودک با دو مقیاس استاندارد Facial Image Scale و Children’s Fear Survey Schedule-Dental Subscale ارزیابی شد. پس از انجام درمان، دندان پزشک شاخص Frankle را به منظور ارزیابی رفتار کودک ثبت کرد. داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS نسخه ی 20 وارد و با آزمون کای اسکویر آنالیز شد.

 میانگین امتیاز کسب شده در آزمون CFSS-DS برای کودکان 28/08 بود. بین سن (0/008=P) و سابقه ی مراجعه به دندان پزشک (0/006=P) با سطوح اضطراب ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. کودکانی که در شاخص FIS، در گروه خیلی خوش حال قرار داشتند و CFSS-DS، در گروه مضطرب قرار گرفتند، با شاخص FBRS، رفتار قطعا منفی بیشتری نشان دادند (0/000=P).

 اضطراب دندان پزشکی در کودکانی که سن بیشتر و سابقه ی مراجعه به دندان پزشک دارند، کمتر است. کودکان مضطرب رفتار منفی بیشتری را حین درمان نشان می دهند.