اثر افزودن میرسن به آب بر شاخص های بیوشیمیایی پلاسمای ماهی کپور معمولی در حین حمل ونقل

از عوامل آرام بخش برای کاهش استرس و بهبود سلامت ماهی در حین و پس از فرآیند حمل و نقل استفاده می شود. 

این تحقیق با هدف بررسی اثرات افزودن میرسن به آب حمل ونقل بر شاخص های بیوشیمیایی پلاسمای ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام شد. 

برای این منظور، ماهیان (متوسط ​​وزن 1/65±45/3 گرم) در کیسه های پلاستیکی حاوی صفر (CTL)، 10، 20، 30 و 50 میکرولیتر در لیتر میرسن به مدت 6 ساعت حمل ونقل شدند و پارامترهای پلاسما با قبل از حمل ونقل مقایسه شد. 

حمل ونقل باعث کاهش معنا دار پروتیین کل پلاسما، آلبومین، فعالیت کمپلمان فرعی، لیزوزیم، سدیم و کلراید، و افزایش پتاسیم، کلسیم، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در تیمار CTL نسبت به BT شد (0/05>P). افزودن 50 میکرولیتر در لیترمیرسن به آب از کاهش پروتیین کل پلاسما و آلبومین جلوگیری کرد. افزودن 20 میکرولیتر در لیتر میرسن به آب تغییرات یون های پلاسما، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز را کاهش داد یا مانع از این تغییرات شد. افزودن 10-50 میکرولیتر در لیتر میرسن به آب، تغییرات آسپارتات آمینوترانسفراز پلاسما را کاهش داد. افزودن 20 و 30 میکرولیتر در لیتر میرسن به آب، تغییرات در فعالیت کمپلمان فرعی پلاسما را کاهش داد، افزودن 30 میکرولیتر در لیترمیرسن باعث افزایش فعالیت لیزوزیم پلاسما شد. حمل ونقل و افزودن میرسن تاثیر معناداری بر ایمونوگلوبولین پلاسما نداشتند (0/05<P)، اما افزایش معنا داری در گلوبولین پلاسما در تیمار 20 میکرولیتر مشاهده شد (0/05>P).

 نتیجه گیری نهایی:

 درنتیجه افزودن 20 میکرولیتر در لیترمیرسن به آب حمل ونقل ماهی کپور معمولی باعث کاهش سطح آنزیم کبدی و بهبود پارامترهای ایمنی شد و بنابراین استفاده از میرسن باعث بهبود سلامت ماهی در حین حمل ونقل می شود.