مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان هیجان مدار بر اضطراب و تحمل پریشانی زنان مبتلا به بیماری کرونر قلبی

بیماری قلبی عروقی یکی از شایع ترین عوارض قلبی و به عنوان یک اختلال مزمن، پیش رونده و ناتوان کننده شناخته می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان هیجان مدار بر اضطراب و تحمل پریشانی زنان مبتلا به بیماری کرونر قلبی بود.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه همراه با مرحله پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به بیماری کرونر قلبی مراجعه کننده به مرکز تخصصی بیمارستان شهید لواسانی تهران در تابستان سال 1400 بود که به روش داوطلبانه 45 نفر انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه آزمون (30 نفر) و گواه (15 نفر) تقسیم شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه اضطراب بک و همکاران (1988) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. یکی از گروه های آزمایش مداخله شناختی رفتاری و گروه دیگر مداخله هیجان مدار را دریافت کردند. گروه آزمایش اول در ده جلسه حضوری 90 دقیقه ای در ده هفته و گروه آزمایش دوم در 9 جلسه حضوری 90 دقیقه ای در نه هفته تحت مداخله قرار گرفتند و گروه گواه مداخله معمولی را دریافت نمود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-16 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بین گروهی در سطح معناداری 05/0= استفاده شد.

نتایج نشان داد اثربخشی درمان شناختی رفتاری و هیجان مدار در کاهش اضطراب تفاوت معنادار ندارند و تاثیر یکسانی دارند (05/0>p). اما در مولفه تحمل پریشانی درمان شناختی رفتاری موثرتر است (05/0>p).