سنجش تشخیصی توانش تعاملی در ازمون های صحبت کردن دو به دو: بررسی دفت ارزیابی زبان آموزان ایرانی

سنجش توانش تعاملی، به عنوان یک ساختار چند جانبه چالش های زیادی را برای معلمان و مدیران ایجاد می کند. این تحقیق مختلط بر اساس سنجش تشخیصی از طریق مشارک ذینفعان سنجش سعی در فراهم کردن اطلاعاتی در مورد نقاط ضعف و قوت زبان آموزان درزیر مهارت های توانش تعاملی زبان آموزان دارد.این تحقیق ابتدا به بررسی تاثیرسنجش تشخیصی به دو روش خود ارزیابی و همتا ارزیابی بر روی توانش تعاملی زبان آموزان پرداخته است،  سپس میزان دقت سنجش شخیصی توانش تعاملی افراد در ازمون های صحبت کردن دو به دو بررسی شده است. دیدگاه زبان آموزان در مورد به کارگیری سنجش تشخیصی نیز به صورت کیفی مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور60 دانشجوی رشته مترجمی زبان انگلیسی در این تحقیق شرکت داشته اند. طی یک دوره 12 هفته ای میزان دقت ارزیابی سنجش تشخیصی زبان آموزان در دو گروه خود ارزیابی و همتا ارزیابی با سنجش معلم به عنوان معیار مقایسه و بررسی شده است. تحلیل داده ها به دوروش T-Test وMANOVA نشان داد در حالی که دو گروه خود ارزیابی و همتا ارزیابی پیشرفت چشمگیری در توانش تعاملی داشته اند، تفاوت معناداری بین دستاورد دو گروه در تقویت توانش تعاملی در ازمون های صحبت کردن دو به دووجود نداشت، به علاوه تفاوت معناداری بین میزان دقت سنجش تشخیصی دو گروه در مقایسه با سنجش معلم طی ترم ایجاد نشده بود. همچنین نتایج نشان داد که زبان آموزان دیدگاه مساعدی نسبت به بکارگیری سنجش تشخیصی داشته اند