اثر کودهای آلی و زیستی بر رشد و عملکرد دو گونه لوبیا (. Phaseolus calcaratus L و Pachyrhizus erosus (L.) Urban) تحت تنش خشکی

کشاورزی ارگانیک یک سیستم کشاورزی تلفیقی مبتنی بر اصول و قوانین طبیعی بوده که در آن، کیفیت محصولات مهم تر از کمیت آن هاست. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر دو نوع کود زیستی و آلی بر رشد و عملکرد دو گونه لوبیا تحت تنش خشکی در مزرعه پژوهشی دانشگاه شهرکرد انجام شد. آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا گردید. مولفه های مورد بررسی شامل 1) تنش خشکی در سه سطح 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از سطح تشتک کلاس A؛ فاکتور دوم در چهار سطح: کود زیستی EM، کود آلی ویناس، ترکیبی از هر دو، و شاهد؛ و فاکتور سوم: گونه با دو سطح (لوبیا یام مکزیکی، لوبیا قرمز رقم گلی) بود. در این آزمایش صفات ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، رطوبت نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشای سلولی، تعداد غلاف در بوته، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر فاکتورهای مورد بررسی و برهمکنش آن ها (به غیر از برهمکنش تنش×کود بر صفت تعداد غلاف در بوته و شاخص پایداری غشای سلولی) بر تمامی صفات معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیشترین تاثیر را تیمار ترکیبی کودی (ویناس+EM) در گیاه لوبیا قرمز و تنش 60 بر روی صفات عملکرد دانه (8834 کیلوگرم در هکتار)، شاخص برداشت (66/64%)، ارتفاع بوته (117 سانتی متر)، تعداد غلاف در بوته (33/32)، تعداد شاخه فرعی (14) داشت و در همین تیمار کودی و در تیمار شاهد تنش، بیشترین تاثیر بر روی صفت شاخص پایداری غشای سلولی در گیاه لوبیا قرمز (7/57%) و رطوبت نسبی آب برگ (88/91%) و عملکرد بیولوژیک (35710 کیلوگرم در هکتار) در گیاه یام مکزیکی بود. به طور کلی می توان گفت که این آزمایش نشان دهنده برتری اثر تیمار کودی تلفیقی بر گیاه لوبیا قرمز تحت تنش خشکی نسبت به گیاه یام مکزیکی بود.