مقایسه ی تکنیکال سه روش جراحی باز، نیمه بسته و بستن اولیه در درمان سینوس پایلونیدال

 سینوس پایلونیدال ناحیه ی ساکروم بیماری عفونی مزمن و نسبتا شایعی است. مدیریت جراحی سینوس پایلونیدال امری چالش برانگیز است و با وجود تکنیک های متفاوت جراحی، همچنان میزان عود بالاست.

 این مطالعه ی کارآزمایی بالینی دوسوکور درباره ی 60 بیمار مبتلا به سینوس پایلونیدال انجام شد. این بیماران به صورت تصادفی و بر اساس نمونه گیری دردسترس، به سه روش باز، نیمه بسته و بستن اولیه، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زمان بهبود و میزان خون ریزی حین عمل ثبت شد. برای ارزیابی درد بعد از عمل، از مقیاس درد MPQ و برای ارزیابی عفونت و ترشحات، از مقیاس Southampton استفاده شد.

 زمان بهبود در روش باز طولانی تر از روش بسته و نیمه بسته بود (0/001=P)؛ اما این اختلاف بین روش بسته و نیمه بسته وجود نداشت (0/402=P). دو مورد عود در روش بسته وجود داشت و در روش باز و نیمه بسته، هیچ عودی دیده نشد. بیماران در روش جراحی بسته، خون ریزی پس از عمل کمتری داشتند (p=0.002). ارتباط معنی داری بین روش جراحی و عفونت پیدا نشد (0/189=P). تفاوت معنی داری در شدت درد متحمل شده در بیماران بعد از عمل وجود نداشت (0/789=P).

 برای درمان سینوس پایلونیدال روش جراحی بستن اولیه به واسطه ی موارد عود، با وجود زمان بهبود و خون ریزی کمتر پیشنهاد نمی شود. به نظر می رسد روش جراحی نیمه بسته نسبت به روش باز و بستن اولیه ایمن تر باشد.