تاثیر تمرین استقامتی و مکمل سازی با ال-آرژنین بر روی میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ظرفیت آنتی-اکسیدانی تام عضله اسکلتی موش های صحرایی نر ویستار

فعالیت ورزشی منجر به افزایش در مصرف اکسیژن میتوکندری می شود که سبب تولید بیشتر رادیکال های آزاد می گردد. بنابراین، با توجه به نقش ال-آرژنین در بهبود پاسخ ایمنی و کاهش اثر رادیکال های آزاد، در حاضر تاثیر هشت هفته فعالیت استقامتی و مصرف مکمل ال-آرژنین بر میزان آنزیم GPX و TAC عضله دوقلو موش های صحرایی نر ویستار بررسی گردید.روش شناسی: در این پژوهش 32 سر موش صحرایی نر ویستار با سن هشت هفته پس از دو هفته آشنا سازی بطور تصادفی در چهار گروه: کنترل، تمرین، ال-آرژنین و تمرین+ال-آرژنین قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته اجرای تمرین استقامتی بر روی نوارگردان بود. در گروه های مکمل و تمرین+مکمل میزان چهار گرم ال-آرژنین در 100 میلی لیتر آب استفاده شد. 48ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه تمرینی و پس از هشت ساعت ناشتایی، همه موش ها تشریح شدند. پس از تشریح نمونه ها، عضله دوقلوی موش ها جدا گردید. با استفاده از روش اسپکتروفتومتری میزان فعالیت آنزیم GPX و TAC عضله اسکلتی سنجش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. مقدار خطا نیز در سطح معنی داری 05.0≥p شد. نتایج پژوهش نشان داد میزان GPX عضله اسکلتی در گروه تمرین+مکمل نسبت به گروه تمرین بطور معنی داری بالاتر بود (p=0.001)، اما در میزان TAC عضله اسکلتی بین گروه های پژوهش تفاوت معنی دار وجود نداشت (p=0.836). با توجه به تاثیر مکمل ال-آرژنین همراه با تمرین استقامتی شدید بر افزایش سطح آنزیم GPX، احتمالا مکمل ال-آرژنین مانع از کاهش آنزیم GPX و عوارض ناشی از آن در تمرین استقامتی شدید خواهد شد.