بررسی انتقادی پرداخت به نکاح موقت (صیغه) در رسانه (فیلم و مجموعه تلویزیونی)

نکاح موقت که در عرف تحت عنوان «صیغه» شناخته می شود در کنار عقد دایم یکی از نهاد های مطرح در دین اسلام می باشد. مسلمانان در مشروع بودن متعه در دوره پیامبر(ص) اتفاق نظر دارند؛ ولی در اینکه این حکم شرعی بعد از پیامبر نیز باقی است یا نه، اختلاف دارند. در صحت انعقاد این عقد به آیات قرآن کریم، سنت نبی مکرم اسلام و روایات ایمه اطهار استناد شده است. اسلام برای حل مشکل تمام کسانی که به علتی قادر به ازدواج دایم و تعهدات سنگین آن نیستند متعه را پیشنهاد می کند. باوجوداین، پرداخت به آن در رسانه با رویکردی مثبت همراه کرده است. سیر تاریخی رسانه در بحث فیلم و مجموعه تلویزیونی از فیلم شوکران (1379)، زندگی خصوصی (1390)، آنچه مردان درباره زنان نمی دانند (1392)، سریال همه چیز آنجاست (1393)، در مدت معلوم (1394) و آقازاده (1398) مبین تبلیغ زشتی و بدعاقبتی آن توسط رسانه های پرمخاطب بصری است. بی شک کریه جلوه دادن این امر در آینده برای مواجهه با بحران های اجتماعی مانند افزایش سن ازدواج و پاسخگویی به جامعه زنان و مردانی که همسر خود را از دست داده یا رابطه زناشویی آنها متوقف شده است، دست برنامه ریزان اجتماعی و فرهنگی را خواهد بست. اگرچه، روایی ازدواج موقت در شرایط حال ملزوم لحاظ شرایط عرفی و بسترسازی های قانونی برای نیاز افراد آسیب پذیر خاص باشد و جزء برنامه های اضطراری و فوری محسوب نگردد، لیکن این هجمه نیز به این امر الهی و اعتقادی نیز نزدیک به صواب و حکمت نمی نماید.