مطالعه و مقایسه تاثیر داروهای ستیریزین، گاباپنتین و روغن نارگیل بر کاهش میزان خارش پوست پس از بهبودی زخم سوختگی

سوختگی یکی از شدیدترین اشکال تروماست که به طرق مختلف سبب تخریب پوست و بافت های زیر جلدی با شدت و وسعت متفاوت می شود. کاهش موثر علایم خارش پس از سوختگی یک مشکل عمده در توانبخشی همه بیماران سوختگی است. با این حال، اگرچه درمان های بالقوه زیادی برای خارش وجود دارد، هنوز توافق نظری در مورد بهترین درمان وجود ندارد. این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه تاثیر داروی ستیریزین، گاباپنتین و روغن نارگیل در کاهش میزان خارش پوست پس از بهبودی زخم سوختگی انجام گرفت.

جامعه پژوهش حاضر از بین بیماران مرکز سوختگی امیرالمومنین شیراز در سال 1401 که دچار سوختگی خفیف تا حاد که به درمان مقاوم هستند و بعضا دچار خونریزی هستند، انتخاب شدند. در این مطالعه، بعد از تایید کمیته اخلاقی شورای پژوهشی دانشگاه و رضایت بیماران، تعداد 150 نفر افراد واجد شرایط داوطلب وارد مطالعه شده و به تصادف به گروه های مطالعه تخصیص داده شدند. برای جمع آوری داده ها از نمونه مورد مطالعه، از پرسشنامه خارش یوسیپویچ و همکارانش (2001) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از t همبسته و تحلیل کواریانس و با کمک برنامه آماری (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در قبل داروی سیتریزین برابر 32/4 و 74/0 شد. همچنین میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در بعد داروی سیتریزین برابر 04/3 و 57/1 شد. میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در قبل داروی گاباپنتین برابر 98/4 و 82/0 شد. همچنین میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در بعد داروی گاباپنتین برابر 66/1 و 47/0 شد. میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در قبل روغن نارگیل برابر 40/4 و 76/1 شد. همچنین، میانگین و انحراف استاندارد میزان خارش محل سوختگی در بعد روغن نارگیل برابر 60/1 و 49/0 شد.

این پژوهش نشان داد که هر سه داروی ستیریزین، گاباپنتین و روغن نارگیل باعث کاهش خارش پس از سوختگی می شوند که درجه تاثیرات متفاوتی از خود نشان دادند. پیگیری دراز مدت بیماران پس از ترخیص از بیمارستان نشان داد که بعد از عمل پیوند، خارش پس از سوختگی کمتر می باشد.