نقش طرح واره های ناسازگار اولیه در مثبت اندیشی دانشجویان پرستاری با نقش واسطه ای تنظیم شناختی هیجان

طرح واره ها به دلیل برآورده نشدن نیازهای عاطفی اولیه دوران کودکی به وجود می آیند. فردی که از سلامت روان برخوردار است می تواند این نیازهای عاطفی اساسی را به صورت سازگارانه ارضا کند پژوهش حاضر باهدف آزمون مدل یابی طرح واره های ناسازگار اولیه در مثبت اندیشی دانشجویان پرستاری یزد با واسطه گری تنظیم هیجان شناختی انجام شد.

روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی شهر یزد در سال تحصیلی 1400- 1401 بود که از میان 800 نفر جامعه آماری، 260 نفر به عنوان نمونه (183 نفر دختر و 77 نفر پسر) به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای تحقیق شامل پرسش نامه شناختی هیجانی گارنفسکی (2001) و پرسش نامه طرح واره های ناسازگار اولیه SF-SQ یانگ و برآون (2005) و پرسش نامه مثبت ‏اندیشی اینگرام و ویسنیکی (1998) بود. جهت تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری) و با استفاده از نرم افزارهای SPSS25 و AMOS24 انجام شد. سطح معناداری برابر 01/0 در نظر گرفته شد.

یافته ها نشان داد که متغیر تنظیم هیجان شناختی می تواند بین طرح واره های ناسازگار اولیه و مثبت اندیشی دانشجویان در سطح (01/0>P) نقش واسطه ای معناداری داشته باشد. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد هیچ کدام از طرح واره های ناسازگار اولیه نتوانست به صورت مستقیم و معنادار، مثبت ‏اندیشی را پیش ‏بینی کند و نظم ‏جویی شناختی مثبت به صورت مستقیم، مثبت و معنادار (69/0) و در سطح (01/0>P)، مثبت ‏اندیشی را در دانشجویان پیش بینی می کند. نظم ‏جویی شناختی منفی به صورت مستقیم، منفی و معنادار (17/0-) و در سطح (01/0>P)، مثبت ‏اندیشی را در دانشجویان پرستاری پیش بینی می کند.

نتایج این مطالعه نشان داد که می ‏توان با استفاده از فنون طرح واره درمانی و اصلاح طرح واره های ناسازگار، مثبت ‏اندیشی را در دانشجویان پرستاری افزایش داد. با توجه نقش میانجی هیجانات شناختی، پیشنهاد می شود دانشگاه های علوم پزشکی، با برگزاری کارگاه ‏های آموزشی در زمینه تنظیم شناختی هیجان، به دانشجویان جهت افزایش مثبت ‏اندیشی کمک کنند.