تاثیر تنظیم کننده رشد سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم (کوهدشت) در شرایط تنش خشکی ، آزمایشی در ایستگاه مرکز تحقیقات ، آموزش و ترویج کشاورزی استان اردبیل (مغان) طی سال زراعی1400-1399 به اجرا درآمد . آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد . عامل اول شامل سایکوسل با غلظت های صفر (S1)، 400 (S2)، 800 (S3) و 1200 (S1) میلی گرم در لیتر و تنش خشکی در 3 سطح آبیاری کامل یا شاهد (D1)، قطع آبیاری در مرحله سنبله دهی (D2) و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه (D3) بودند . نتایج نشان داد که با افزایش غلظت سایکوسل ارتفاع بوته ، تعداد سنبله در بوته ، دانه در سنبله ، عملکرد بیولوژیک ، وزن هزاردانه و وزن ساقه افزایش یافت . در شرایط تنش خشکی در مرحله سنبله دهی بیشترین تعداد دانه در سنبله ، سنبله در بوته ، وزن هزاردانه و وزن ساقه حاصل گردید . در تنش کم آبی در مرحله پر شدن دانه ، بیشترین ارتفاع بوته و ساقه بدست آمد . کمترین تعداد دانه در سنبله ، سنبله در بوته ، ارتفاع بوته ، وزن هزاردانه ، وزن برگ و وزن ساقه در محلول پاشی با غلظت صفر میلی گرم در لیتر با تیمار شاهد مشاهده گردید . سایکوسل باعث افزایش معنی دار تمامی صفات نسبت به شاهد شد که این امر نشان دهنده افزایش مقاومت گیاه با مصرف سایکوسل می باشد ، در نهایت به نظر می رسد با محلول پاشی با غلظت 800 میلی گرم در لیتر و تنش خشکی در مرحله پر شدن دانه بتوان به عملکرد بالاتری دست یافت .