بررسی تحلیلی ارتباط ویشنو با جهان و انسان در بستره ی متون مقدس هندویی

در حوزه ی پژوهشهای نظری، تحقیقات متعددی راجع به ویشنو صورت گرفته است، لیکن پژوهش حاضر تلاش دارد سیر تحول رابطه ی ویشنو با جهان و انسان را که مسیله ی اصلی این پژوهش است، در متون مقدس هندویی و با نظر به دو دوره ی ودایی و پساودایی مورد بررسی قرار دهد. ضرورت این پژوهش وجاهت ویشنو در هندوییسم و جایگاه متون مقدس در اندیشه معتقدان آن است. نظر به نشانه ها، ارتباط ویشنو با جهان در متون پساودایی علاوه بر دو وجه نگهدارنده گی و نجات بخشی که متعلق به دوره ی ودایی است، وجه هم بودگی را نیز شامل می شود. همچنین جنبه ی لطف و بخشندگی ویشنو که در دوره ی ودایی به طوریکسان با قهاریتش مطرح است، در متون پساودایی برجسته می شود و بر قهاریتش غلبه می یابد. این موضوع عینا در بحث ارتباط ویشنو با انسان وجود دارد. ضمن آنکه ارتباط ویشنو با انسان که در دوره ی ودایی بر محور برآورده ساختن نیازهای مادی انسان است، دچار تحول شده و بیشتر بر محور امور معنوی و تکامل روحی انسان قرار می گیرد.