آثار سیاست های پولی و مالی بر مصارف سازمان تامین اجتماعی

روند فزاینده هزینه های نظام تامین اجتماعی و فزونی هزینه ها بر درآمدها از مهمترین چالش های اقتصادی کشور است. تدبیر برای حل این مشکل، مستلزم شناخت عوامل موثر بر مصارف نظام تامین اجتماعی است. ارزیابی آثار سیاست پولی و مالی بر مصارف تامین اجتماعی از اهمیت زیادی برخوردار است.

در این پژوهش، برای ارزیابی تاثیر سیاست های پولی و مالی بر مصارف سازمان تامین اجتماعی در دروه 1399-1350 از مدل خودتوضیح با وقفه های توزیع شده (ARDL) برای تخمین مدل استفاده شده است.این روش از روش های رگرسیون هم جمع تک معادله ای است که وقفه های گذشته متغیرهای مستقل و خود متغیر توضیحی را در معادله می گنجاند تا برآوردی دقیق به دست دهد. داده های پژوهش از اطلاعات آماری سازمان تامین اجتماعی و صورت های مالی سازمان استخراج و پس از یکسان سازی نحوه درج آن ها مورد استفاده قرار گرفته اند.

در کوتاه مدت، نقدینگی و نسبت مخارج دولت به تولید ناخالص داخلی اثر منفی بر مصارف تامین اجتماعی دارد که می تواند ناشی از اثرات کوتاه مدت این متغیر بر رونق کسب و کارها و کاهش موقتی بیکاری باشد. رابطه بین بیکاری، نرخ بهره و نرخ ارز با مصارف سازمان مثبت است. شاخص امید به زندگی و نسبت پشتیبانی بر مصارف سازمان اثر مثبت دارد که به علت افزایش دوره بهره مندی افراد مستمری بگیر از مزایای سازمان تامین اجتماعی است. با افزایش نقدینگی و آثار تورمی و افزایش دستمزدها، هزینه های تامین اجتماعی در بلند مدت افزایش می یابد. افزایش نسبت پشتیبانی و افزایش امید به زندگی هم همین اثر را دارد.

سیاست های پولی و مالی دولت بر وضعیت مالی سازمان تامین اجتماعی موثر است و با توجه به نقش سازمان بر رفاه بیش از 45 میلیون نفر اعضای آن به عنوان نهاد عمومی غیردولتی، هنگام تصمیم گیری در مورد سیاست های کلان در حوزه های مختلف، به آثار آنها بر تمام ابعاد اقتصاد کلان و نهادها مخصوصا نهادهای عمومی غیردولتی مثل سازمان تامین اجتماعی توجه شود.