اثرات والپروئیک اسید در پیشگیری از مرگ سلول های الیگودندروسیتی القاء شده با کاپریزون

یکی از مکانیسم های مهم در تخریب پیشرونده ی میلین و ایجاد ناتوانیهای عصبی آپوپتوز سلولهای الیگودندروسیتی است. مرگ سلول های الیگودندروسیتی معمولا به دلیل التهابات موضعی و اثرات سمی بعضی از عوامل محیطی ایجاد می شود. والپروییک اسید بدلیل داشتن اثرات متنوع آنتی اکسیدانی، ضد آپوپتوزی، ضد التهابی و محافظت کنندگی عصبی، قادر است باعث افزایش بقا و تمایز سلولی شود. در مطالعه ی حاضر اثرات این ترکیب در پیشگیری از مرگ سلول های الیگودندروسیتی در جسم پینه ای مغز موش مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه، تعداد 40 عدد موش سوری بصورت تصادفی در چهار گروه شاهد، شم، کاپریزون و والپروییک اسید /کاپریزون تقسیم شدند. به منظور مرگ سلول های الیگودندروسیتی از ترکیب کاپریزون 2/0 درصد استفاده شد. بعلاوه ترکیب والپروییک اسید بصورت داخل صفاقی، روزانه و با دوز  mg/kg300 و به مدت سه هفته استفاده شد. به منظور بررسی مارکرهای ویژه سلول های الیگودندروسیتی، از روش های ایمونوهیستوشیمی و ریل تایم استفاده شد.

نتایج نشان داد که درصد سلول های بیان کننده ی مارکر (Oligodendrocyte transcription factor) Olig2 و (Myelin oligodendrocyte glycoprotein) Mog در گروه دریافت کننده ی والپروییک اسید، نسبت به گروه های دریافت کننده ی کاپریزون به شکل معنی داری افزایش پیدا کرده است (0/05 > P). همچنین، افزایش بیان ژن های ویژه ی سلول های الیگودندروسیتی در روش Real Time-PCR گزارش شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که والپروییک اسید، توانایی پیشگیری از مرگ سلول های الیگودندروسیتی را دارد و لذا استفاده از این ترکیب می تواند راهکاری مناسب، برای پیشگیری از تخریب میلین در بافت عصبی باشد.