پیش بینی سلامت اجتماعی بر اساس عدالت اجتماعی با میانجی گری بی تفاوتی اجتماعی در بین شهروندان تهرانی

 بر اساس اهمیت سلامت اجتماعی و تاثیرات روزافزون آن بر زندگی و اجتماع، پژوهش حاضر به پیش بینی سلامت اجتماعی بر اساس عدالت اجتماعی با میانجی گری بی تفاوتی اجتماعی در بین شهروندان تهرانی در سال 1401 پرداخته است.

 پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده ها دارای ماهیت علی مقایسه ای از نوع پیمایشی می باشد. داده ها از طریق توزیع پرسشنامه های استاندارد در بین 384 نفر از شهروندان تهران سعادت آباد (منطقه 2)، زنجان جنوبی (منطقه 10) و خیابان کارگر (منطقه 16) با تلفیق روش نمونه گیری تصادفی ساده، خوشه ای، چندمرحله ای و طبقه ای متناسب با حجم نمونه گردآوری شدند. در مدل نظری تحقیق حاضر، متغیر عدالت اجتماعی (فردگرایی، برابری، انصاف و نیاز) به عنوان متغیر مستقل و متغیر بی تفاوتی اجتماعی (قدرت تصمیم گیری، بی اعتمادی، بی هدفی و مسیولیت پذیری سیاسی) به عنوان متغیر وابسته درونی و متغیر سلامت اجتماعی (انسجام اجتماعی، پذیرش اجتماعی، مشارکت اجتماعی، شکوفایی و انطباق اجتماعی) به عنوان متغیر وابسته اصلی مد نظر قرار گرفته شده است. در نهایت برای بررسی رابطه بین متغیرهای مذکور از روش مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Lisrel 8.8 استفاده گردید.

ملاحظات اخلاقی: 

پاسخگویانی که در این تحقیق مشارکت داشتند، با آگاهی از انجام تحقیق و اهداف آن به پرسشنامه ها پاسخ دادند.

 نتایج نشان داد که عدالت اجتماعی بر سلامت اجتماعی با نقش واسطه ای بی تفاوتی اجتماعی موثر است. همچنین عدالت اجتماعی به میزان 41/0- بر بی تفاوتی اجتماعی و به میزان 78/0 بر سلامت اجتماعی تاثیرگذار می باشد و بی تفاوتی اجتماعی نیز به میزان 14/0- بر سلامت اجتماعی تاثیرگذار است.

 به منظور بهبود سلامت اجتماعی لازم است که عدالت اجتماعی در جامعه با کمک سازمان ها و مدیران رده بالا، برقرار شود تا به دنبال آن بی تفاوتی اجتماعی کاهش یابد و شاهد جامعه ای باشیم که در آن افراد از سلامت اجتماعی بالایی برخوردار باشند. بدون شک این سلامت اجتماعی می تواند تاثیرات مثبتی در سطوح مختلف و حل مسایل جامعه داشته باشد.