بررسی رابطه بین کمال گرایی و اختلال خوردن افراطی در دختران دانشجو: نقش میانجی گر تحمل پریشانی

اختلال خوردن نوعی اختلال رفتاری تغذیه ای است که با محدودیت های ارادی در خوردن غذا بروز می کند و اساسا منشا روانی و اجتماعی دارد و یکی از موضوعات موردتوجه سازمان بهداشت جهانی است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کمال گرایی و اختلال خوردن افراطی در دختران دانشجو با نقش میانجی گر تحمل پریشانی بود.

این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بوده که برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را دختران دانشجوی شهر اصفهان تشکیل می دادند که از میان آن ها 214 نفر به صورت در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به پرسش نامه های کمال گرایی، تحمل پریشانی و مقیاس خوردن افراطی پاسخ دادند.

نتایج نشان داد مدل ساختاری پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. همچنین یافته ها حاکی از این بود که ضریب اثر کل بین کمال گرایی انطباقی و اختلال خوردن افراطی منفی (β=-0/286 و P<0/01) و ضریب اثر کل بین کمال گرایی غیرانطباقی و اختلال خوردن افراطی مثبت (β=0/329 و P<0/01) و معنادار بود. ضریب اثر غیرمستقیم بین کمال گرایی انطباقی و اختلال خوردن افراطی منفی و معنادار (β=-0/086 و P<0/01) و ضریب اثر غیرمستقیم بین کمال گرایی غیرانطباقی و اختلال خوردن افراطی مثبت و معنادار بود (β=0/329 و P<0/01). برهمین اساس تحمل پریشانی رابطه بین کمال گرایی انطباقی با اختلال خوردن را به صورت منفی و رابطه بین کمال گرایی غیرانطباقی و اختلال خوردن افراطی را به صورت مثبت و معنادار میانجیگری می کند.

براساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود به نقش میانجی تحمل پریشانی در رابطه بین کمال گرایی و علایم اختلال خوردن افراطی توجه شود و درمانگران این مولفه را در کاربست درمانی خود درنظر بگیرند.