موانع خانوادگی مشارکت کودکان و نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم ایران در فعالیتهای بدنی

فعالیت بدنی برای ارتقای سطح سلامت جسمانی، ذهنی و اجتماعی کودکان و نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم ضروری است. عوامل بسیاری در کمبود مشارکت این افراد در فعالیتهای بدنی دخیل اند. هدف پژوهش حاضر بررسی موانع خانوادگی مشارکت کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اوتیسم در  فعالیتهای بدنی است. مطالعه حاضر از نوع توصیفی و پس رویدادی- علی است. نمونه آماری، 370 نفر 8 تا 20 سال با اختلال طیف اوتیسم (هر دو جنس) از سراسر کشور بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای گزینش شدند. در این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته موانع مشارکت در فعالیتهای بدنی کودکان و نوجوانان با اختلال طیف اوتیسم (ضریب آلفای کرونباخ 0/985) استفاده شده است. از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS23 و اسمارت PLS3 استفاده شده است. نتایج نشان داده که موانع فعالیت بدنی کودکان و نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم عوامل خانوادگی است. عبارت «والدین ترجیح می دهند تا فرزند به جای فعالیتهای بدنی بیشتر به تعهدات و تکالیف مدرسه خود بپردازد»، مهم ترین مانع و گویه «فعالیت بدنی زمان زیادی را از فرزندم می گیرد تا بخواهد به سایر تعهدات خانوادگی و کارهای روزمره بپردازد.» کم اهمیت ترین مانع گزارش شده است. با توجه به نقش موثر خانواده ها در مشارکت فرزندان در فعالیتهای بدنی، پیشنهاد می کنیم که به منظور ارتقای سطح فعالیت بدنی کودکان و نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم، به موانع خانوادگی توجه و راهکارهایی برای غلبه بر آنها ارایه شود.