تاثیر آموزش شادکامی بر رضایت زناشویی دانشجویان

شادی، نشاط و نگرش مثبت نسبت به رویدادهای اتفاق افتاده در زندگی، نقش برجسته ای در رضایت زناشویی دارد و می تواند نقش مهمی در ایجاد احساس امنیت و خوش بینی زوجین ایفا کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش شادکامی بر رضایت زناشویی دانشجویان بود.

این مطالعه نیمه تجربی بر روی 64 نفر از دانشجویان متاهل دانشگاه علوم پزشکی گناباد در ایران انجام شد. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند و با استفاده از روش تصادفی بلوک های جایگشتی چهارتایی، به دو گروه آزمون و شاهد تخصیص یافتند. مداخله آموزش شادکامی طی شش جلسه دو ساعته و هفته ای یک بار توسط یک روان پرستار فقط در گروه آزمون اجرا گردید. به منظور جمع آوری داده ها، از فرم اطلاعات دموگرافیک و مقیاس رضایت زناشویی Enrich (EMS یا Enrich Marital Satisfaction) قبل و پس از مداخله در دو گروه استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های 2c، Independent t و Paired t در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

مقایسه میانگین رضایت زناشویی بین دو گروه قبل از انجام مداخله، اختلاف معنی داری را نشان نداد (630/0 = P)، اما میانگین رضایت زناشویی پس از انجام مداخله اختلاف معنی داری داشت (001/0 > P). مقایسه میانگین رضایت زناشویی قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون، اختلاف معنی داری را نشان داد (001/0 > P)، اما این میزان در گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت (520/0 = P).

آموزش شادکامی بر رضایت زناشویی دانشجویان متاهل تاثیرگذار است. با برگزاری کارگاه های آموزشی با محتوای آموزش شادکامی، می توان گام مهمی در راستای کاهش تعارضات زناشویی و افزایش رضایت زوجین دانشجو برداشت.