اثرات فعالیت های ورزشی تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر غلظت نیتریک اکساید پلاسما و سطوح فشار خون پس از فعالیت ورزشی در مردان چاق غیر فعال

فعالیت ورزشی یکی از موثرترین راهکارها در بهبود عملکرد قلب و عروق به شمار می رود. مطالعه حاضر به منظور بررسی پاسخ های قلبی عروقی به دنبال فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا (HIIE) و فعالیت ورزشی تداومی با شدت متوسط ​​(MICE) در مردان چاق غیر فعال انجام شد.

 روش شناسی:

در مطالعه نیمه تجربی حاضر، هشت مرد چاق غیرفعال (سن: 5/2±5/22 سال، شاخص توده بدن 1/1±5/31 کیلوگرم بر متر مربع) با استفاده از طرح متقاطع تصادفی، در سه مداخله HIIE، MICE و کنترل شرکت نمودند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و یک ساعت بعد از فعالیت به منظور اندازه گیری غلظت نیتریک اکساید (NO) گرفته شد، همچنین ضربان قلب و فشار خون قبل، بلافاصله و هر 15 دقیقه به مدت یک ساعت پس از ورزش اندازه گیری شد.

هیچ تغییر معنی داری در فاکتورهای همودینامیک و NO در گروه کنترل مشاهده نشد، با این وجود پس از پروتکل های HIIE و MICE کاهش معنی داری (05/0 p <) در فشار خون سیستولی (SBP) در مقایسه با شرایط پایه مشاهده شد، که این پدیده به دنبال HIIE برای مدت طولانی تری ادامه یافت. ضربان قلب و NO پس از هر دو پروتکل افزایش قابل توجهی داشتند  (05/0 <p) ، که افزایش NO به دنبال HIIE برای مدت زمان بیشتری حفظ شد.

به نظر می رسد شدت تمرین می تواند یک عامل اثرگذار بر توسعه دوره PEH باشد. همچنین، با توجه به افزایش طولانی تر NO ناشی از HIIE در مقایسه با MICE می توان این نکته را مد نظر قرار داد که احتمالا PEH طولانی تر پس از HIIE با مکانیسم اتساع عروقی ناشی از NO در ارتباط می باشد.