تقویت ریزساختار کامپوزیت چوب گچ با کربنات کلسیم اصلاح شده، سولفانات و نشاسته به منظور کاهش جذب آب و افزایش مقاومت مکانیکی

این تحقیق جهت سبک سازی، مقاوم سازی چوب گچ به همراه کم کردن تمایل آن به جذب آب انجام شده است. بدین منظور، ابتدا اثر متغیر الیاف رنگبری نشده و سپس اثر متغیرهای کربنات کلسیم اصلاح شده با اسید استئاریک، لیگنوسولفانات، پلی ونیل الکل، نشاسته ذرت و تاپیوکا بر روی مقاومت خمشی نمونه ها بررسی شد. این مواد افزودنی در سطوح مختلف به گچ اضافه شد تا مقدار بهینه جهت بهبود خصوصیات تخته گچ از جمله مقاومت خمشی با آزمون و خطا به دست آید. مقاومت فشاری، جذب آب، چگالی و ریز ساختار نمونه های تیمارهای بهینه بررسی شد. نتایج نشان داد اسید استئاریک، یک لایه پوششی بر ذرات کربنات کلسیم ایجاد و دسترسی رطوبت را تا حدود 1/1 برابر در الیاف رنگبری نشده نسبت به نمونه های شاهد به حداقل می رساند. مقاومت فشاری در کلیه تیمارهای خمیر رنگبری نشده نسبت به نمونه های شاهد افزایش داشت و این افزایش در نشاسته تاپیوکا مشهودتر بود و نسبت به نمونه های شاهد 2/3 برابر شد. در نهایت، تصاویر میکروسکوپ الکترونی توزیع یکنواخت الیاف و بلورهای گچ و در نتیجه بافت همگن و اتصال مناسب بین آن ها را نشان داد. حتی با توجه به اینکه نمونه های تیمارهای بهینه در رده چگالی کم (0/74 گرم بر سانتی متر مکعب) قرار گرفتند، ولی مقاومت فشاری بیشتری نسبت به حداقل مقدار استاندارد داشتند. تخته گچ های تولید شده دارای حداقل مقاومت استاندارد و جذب آب مناسبی می باشند.