تببین ملاحظات آموزشی برای پاسخگویی به الزامات هیجانی دانشجویان در فرایند آموزش طراحی معماری

دانشجوی معماری در جریان آموزش در کارگاه طراحی، در اثر تجربه روابط درون فردی و میان فردی پیچیده و هیجانات بسیار، با الزامات هیجانی گسترده ای مواجه می گردد. چگونگی پاسخ به این الزامات که به هوش هیجانی افراد یعنی قابلیت آنها در درک، پردازش، و استفاده از اطلاعات عاطفی در فرایند شناخت و تفکر مربوط می شود، بر میزان توفیق آموزش و یادگیری در کارگاه طراحی عمیقا اثر می گذارد. بر این اساس، در پژوهش حاضر هدف آن است که، با شرح و تبیین اهمیت هوش هیجانی در کارگاه طراحی، کاربست آن در جهت ارتقای اثربخشی آموزش و یادگیری در این عرصه بررسی شود. انگاره کلی پژوهش به لحاظ روش شناسی از نوع پژوهش کیفی و روش پژوهش توصیفی تحلیلی است. در پژوهش حاضر پس از شناسایی الزامات هیجانی دانشجویان در کارگاه طراحی، پاسخ گویی به این الزامات در گرو کاربرد هوش هیجانی در دو بعد همبسته و هم افزای «تنظیم تجارب هیجانی» دانشجویان و «پرورش مهارت های هیجانی» آنان از سوی استاد طراحی دانسته شده است؛ و ازآن رو که، در این نوشتار، پرورش مهارت های هیجانی با هدف ارتقای یادگیری در کارگاه طراحی مستلزم انسجام آموزش هیجانی با آموزش طراحی، بهره مندی از ظرفیت های هیجانی بالقوه عرصه آموزش طراحی، و نیز درونی شدن آموزه های هیجانی قلمداد شده است، پرورش این مهارت ها از طریق آموزش هیجانی غیرمستقیم (مبتنی بر تامل و تمرین)، در چرخه ای هم افزا با ارتقای یادگیری در کارگاه طراحی و با تاکید بر وجوهی، مانند روایت پردازی، گسترش ارتباط و همکاری و طراحی هیجانی، پیشنهاد شده است. حاصل یافته های پژوهش در قالب ملاحظاتی آموزشی به منظور پاسخ گویی به نیازهای عاطفی و تقویت مهارت های هیجانی دانشجویان، به استاد طراحی عرضه شده است. بنابراین نتایج این پژوهش نشان می دهد که تحقق الزامات هیجانی دانشجویان در کارگاه طراحی، علاوه بر هوش هیجانی خود دانشجویان، به هوش هیجانی استاد نیز وابسته است و این هوش هیجانی استاد و نگرش وی نسبت به اهمیت مسائل هیجانی در کارگاه است که فرصت بهره برداری دانشجویان از مهارت های هیجانی خود را فراهم می کند.