اثر محلول پاشی محرک های زیستی فسنوترن و هیومی فورته بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) تحت تنش کم آبی

تنش کمبود آب، یکی از مهمترین عوامل محیطی محدود کننده رشد و عملکرد گیاهان به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. محرک های زیستی، مواد بیولوژیکی هستند که موجب تحریک متابولیسم و فرآیندهای متابولیکی در جهت افزایش کارآیی گیاهان می شوند. به منظور بررسی اثر تنش کم آبی و محرک های زیستی فسنوترن و هیومی فورته بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی آویشن باغی (.Thymus vulgaris L)، آزمایشی بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار در سال 1399 و در شرایط گلخانه انجام شد. بدین ترتیب که نشاهای حاصل از کشت بذر پس از گذشت دو هفته از انتقال به گلدان در معرض تیمارهای تنش کم آبی (25، 50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی) قرارگرفتند. محلول پاشی گیاهان با فسنوترن و هیومی فورته (5 میلی لیتر) نیز سه مرتبه و هر 15 روز یکبار انجام شد. صفات مورد نظر 15 روز پس از اعمال آخرین تیمارها ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که افزایش سطوح تنش کم آبی (25 و 50 درصد ظرفیت زراعی) موجب کاهش معنی دار شاخص های رشد، محتوای کلروفیل، درصد آنتی اکسیدان کل و اسانس و افزایش میزان پرولین اندام هوایی گردید. برهمکنش خشکی و محرک های زیستی فسنوترن و هیومی فورته با کاهش معنی دار تنش اکسیداتیو حاصل از کم آبی موجب بهبود صفات مورد ارزیابی بجز میزان پرولین گردید. بیشترین درصد اسانس (%34/2) در محلول پاشی با هیومی فورته و در ظرفیت زراعی 75 درصد بدست آمد. در مجموع محلول پاشی فسنوترن و هیومی فورته موجب کاهش اثرات منفی تنش کم آبی در گیاه آویشن باغی گردید.