واکاوی ارتباط شاخص های کارآفرینی و توسعه پایدار روستایی با استفاده از تحلیل کانونی، مورد مطالعه: سکونتگاه های روستایی غرب دریاچه ارومیه

توسعه کارآفرینی روستایی، کلید حل مشکلات مختلف موجود در جوامع روستایی کشور از جمله بیکاری، فقر، ناامنی غذایی، مهاجرت، و دیگر ناهنجاری های اقتصادی و اجتماعی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی کانونی بین شاخص های کارآفرینی (متغیر های X شامل توفیق طلبی،...) بر توسعه پایدار روستایی (متغیرهای Y شامل پایداری اجتماعی، پایداری اقتصادی،...) در مناطق روستایی غرب دریاچه ارومیه (در سال 1401-1400) انجام شده است. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل تمامی خانوارهای روستایی ساکن در حاشیه غربی دریاچه ارومیه بوده (17738= N)، که 374 نفر با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ای با انتساب متناسب به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده‏های میدانی، پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی آن به صورت صوری و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (بین 703/0 تا 836/0) مورد تایید قرار گرفت. جهت بررسی اهداف مطالعه از تحلیل همبستگی کانونی و ضریب همبستگی اسپیرمن و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل همبستگی کانونی نشان داد که ترکیب خطی مناسبی بین مجموعه متغیرهای کانونی شاخص های کارآفرینی روستایی و مولفه های توسعه پایدار روستایی مناطق مورد مطالعه وجود دارد. همچنین، تحلیل کانونی دو مجموعه معنادار نشان داد که خلاقیت (833/0) و اعتماد به نفس (898/0) رابطه معنی داری با پایداری اقتصادی (835/0) و پایداری کالبدی (982/0) دارند. به عبارتی می توان نتیجه گرفت با بهبود وضعیت عوامل تاثیرگذار بر توسعه کارآفرینی در مناطق روستایی، می توان شاهد توسعه پایدار روستایی بود. لذا می توان افزایش مهارت هایی از جمله خوداتکایی، اعتماد به نفس، خلاقیت و مسئولیت پذیری در بین روستاییان را پیشنهاد نمود.