مقایسه شیوه فرزند پروری والدین کودکان با اختلال بیش فعالی/کمبود توجه و با کودکان عادی

هدف از پژوهش حاضر بررسی شیوه فرزند پروری در والدین کودکان با اختلال بیش فعالی/کمبود توجه و کودکان عادی بوده است. روش این پژوهش از نوع تحقیقات بنیادی و شیوه ی اجرای آن توصیفی از نوع پس رویدادی است. جامعه آماری عبارت بود از کلیه ی والدین کودکان 6 تا 12 ساله با اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه که در سال 92-1391به مرکز درمانی اخوان در تهران مراجعه کرده بودند و تمامی والدین دانش آموزان عادی که در سال تحصیلی 92-1391 در مدارس ابتدایی دخترانه و پسرانه منطقه 6 تهران در حال تحصیل بودند. تعداد نمونه 99 نفر بوده که 60 نفر از آن ها مربوط به والدین کودکان عادی و 39 نفر از آن ها مربوط به والدین کودکان مبتلا به بیش فعالی- نقص توجه بود که از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای برای گروه عادی و از روش نمونه گیری تمام شمار برای گروه بالینی استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی، سبک والدگری آلاباما توسط والدین جمع آوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری t نمونه های مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوه فرزندپروری تنبیه بدنی و فقر نظارت و مراقبت در والدین کودکان عادی کمتر از والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است و همچنین، شیوه فرزندپروری سایر شیوه های انضباطی و مشارکت در والدین کودکان عادی بیشتر از والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی است. اما از نظر میزان شیوه ی فرزندپروری والدگری مثبت و شیوه ی نظم و انضباط متناقض بین دوگروه از والدین، تفاوت معناداری وجود ندارد.