ارزیابی تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپ های گندم نان بر اساس صفات مرتبط با عملکرد

تنوع ژنتیکی اساس بقای گیاهان و بهبود محصولات زراعی است. در این پژوهش 400 ژنوتیپ گندم به منظور بررسی تنوع ژنتیکی بر اساس نه صفت کمی مرتبط با عملکرد، بررسی شدند. نه صفت کمی اندازه گیری شدند. نتایج آمار توصیفی نشان داد که بیشترین و کمترین ضریب تغییرات فنوتیپی به ترتیب مربوط به صفت وزن دانه در سنبله (61/%34) و طول دانه (61/%7) بود. بر اساس نتایج تجزیه همبستگی، بیشترین همبستگی مثبت بین وزن دانه در سنبله با وزن سنبله (97/0) و تعداد دانه در سنبلچه با تعداد دانه در سنبله (91/0) مشاهد شد. تجزیه به مولفه های اصلی، نه صفت کمی را به سه مولفه کاهش داد که در مجموع 85 درصد از واریانس کل را توجیه نمودند. در تجزیه به عامل ها تنها سه عامل حدود 86 درصد از واریانس کل را توجیه نموند. تجزیه کلاستر ژنوتیپ ها را به چهار گروه طبقه بندی نمود. گروه اول شامل 145 ژنوتیپ بود که کمترین میانگین را برای اکثر صفات مورد بررسی داشتند. گروه دوم شامل 43 ژنوتیپ با بودند که بیشترین میانگین صفت طول دانه را داشتند. گروه سوم شامل 77 ژنوتیپ بود که بیشترین میانگین وزن سنبله، وزن دانه در سنبله، عرض دانه و وزن هزار دانه را داشتند. گروه چهارم شامل 135 ژنوتیپ بود که ژنوتیپ های این گروه بطور میانگین طول سنبله، تعداد سنبلچه، تعداد دانه در سنبلچه، و تعداد دانه در سنبله بیشتری داشتند. نتایج این مطالعه به درک تنوع ژنتیکی در بین ژنوتیپ های گندم نان کمک می کند و بینش های ارزشمندی را برای برنامه های بهبود محصولات زراعی ارائه می کند.