ارائه چارچوب انتخاب گونه های مناسب برای توسعه زیرساخت های سبز مناظر صنعتی در مناطق خشک و نیمه خشک ایران

صنعت سیمان همواره با اثرات محیط زیستی زیان بار قابل توجهی شناخته شده است. توسعه زیرساخت های سبز پیرامون این صنایع می تواند از اثرات منفی محیط زیستی این قبیل توسعه ها در پیرامون بکاهد. با این حال، چارچوبی سیستماتیک در ارتباط با شیوه انتخاب گونه های گیاهی در پیرامون کارخانه های سیمان وجود ندارد. هدف این مطالعه ارائه روشی نظام مند در انتخاب گونه های گیاهی پیرامون کارخانه های سیمان است. در این مطالعه، کارخانه سیمان دورود به عنوان مطالعه موردی انتخاب شد. در ابتدا مدل مفهومی ارتباط گیاه با محیط در محیط های صنعتی معرفی شد. در ادامه، چارچوب عملکردی برای اجرای این مدل مفهومی ارائه شده که مشتمل بر پنج گام است: شناسایی معیارهای موثر، معیارهای وزن دهی، تدوین فرمول انتخاب گونه های گیاهی ایجاد سبد انتخاب و غربالگری گونه های گیاهی مناسب. در انتخاب معیارها از دو دسته معیارهای اولیه و ثانویه بهره برده شد. روش غربال معیارهای انتخاب گونه های گیاهی دلفی فازی و روش وزن دهی به معیارهای انتخابی تحلیل سلسله مراتبی است. نتایج این تحقیق نشان داد که از میان پنج گونه گیاهی بررسی شده، درخت کاج تهران و سنجد، مناسب ترین گونه های درختی برای این محدوده مطالعاتی می باشد، در حالی که درختان گز و چنار نامناسب تلقی می شوند. این تحقیق بینش های ارزشمندی را برای معماران منظر، مدیران محیط زیست و اپراتورهای فضاهای صنعتی به خصوص کارخانه های سیمان برای ایجاد مناطق سبز پایدار فراهم می کند.