شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست شهری امن با تاکید بر رویکرد شهر دوستدار کودک (مطالعه موردی: کلان شهر تهران)

فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان نقش منحصربه فردی دارند. در این راستا، با توجه به اینکه کودکان به عنوان سازندگان نسل های بعدی به شمارمی روند؛ برنامه ریزی و طراحی صحیح محیط زیست شهری متناسب با زندگی کودکان در سوق دادن جامعه ی انسانی به سمت جامعه ای سالم و مطلوب از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور، تحقیق حاضر با هدف شناسایی عوامل تاثیرگذار بر مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست شهری امن با تاکید بر رویکرد شهر دوستدار کودک در کلان شهر تهران انجام گرفته است.

روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت تحلیلی-اکتشافی بوده و تجزیه و تحلیل اطلاعات با بهره گیری از روش دلفی (15 نفر از نخبگان و مدیران حوزه مدیریت برنامه ریزی محیط زیست شهری) و کاربست تکنیک تحلیل اثرات متقاطع در نرم افزار Micmac در سال 1401صورت گرفته است.

یافته ها نشان می دهد که بیشترین اثرگذاری در بین مولفه های مورد بررسی در راستای مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست شهری امن با تاکید بر رویکرد شهر دوستدار کودک در کلان شهر تهران مربوط به مولفه های قوانین احترام به دیدگاه کودک (اعمال و ادغام دیدگاه کودکان در برنامه ریزی و طراحی های شهری از نظر جنبه های مختلف کالبدی، ذهنی و رفتاری)، حقوق زندگی و توسعه ی حداکثری کودک (اقدامات قانونی مناسب برای کاهش آلودگی های شهری) و کیفیت محیطی (مناسب بودن پیاده روها و خیابان ها برای استفاده ی کودکان) می باشد.

با توجه به وضعیت موجود و کمبود مولفه های کلیدی و استراتژیک تاثیرگذار در راستای توسعه ی سیستم، آینده ی مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست شهری امن با تاکید بر رویکرد شهر دوستدار کودک در کلان شهر تهران نامطلوب خواهد بود.