نقش مولفه های سازگاری اخلاقی و قابلیت اطمینان شرکا در موفقیت ادغام موسسات حسابرسی

افزایش درهم تنیدگی اقتصاد جهانی و پیچیدگی کسب و کارها سبب شده است انتخاب شرکا صرفا با معیارهایی از جنس منابع و نتایج مالی مناسب نبوده و طیفی از معیارها که بر جنبه هایی از فرهنگ یا بینش شرکا تمرکز می کنند در کانون توجه شرکا قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه بین سازگاری اخلاقی و قابلیت اطمینان شرکا با میانجی گری هماهنگی بین سازمانی بر موفقیت در ادغام موسسات حسابرسی تدوین شده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ روش گردآوری داده ها، از نوع پیمایشی می باشد. قلمرو موضوعی این پژوهش در حیطه پژوهش های رفتاری حسابداری می باشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه حسابداران رسمی شاغل در حرفه حسابداری و حسابرسی در سال 1401 می باشد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی بوده که در نهایت 390 نفر پرسش نامه های تحقیق را تکمیل نموده اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی معادلات ساختاری استفاده شده است .نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی نشان می دهد، سازگاری اخلاقی و قابلیت اطمینان شرکا رابطه مثبت و معناداری با هماهنگی بین سازمانی و هماهنگی بین سازمانی نیز دارای رابطه ای مثبت و معنادار با موفقیت در ادغام موسسات می باشد. همچنین آشنایی با بازار خدمات حسابرسی رابطه بین هماهنگی بین سازمانی و موفقیت در ادغام موسسات را تعدیل نمی کند.