اثر برنامه ی تمرینات عملکردی بر بهبود ریتم کتفی_ بازویی و عملکرد بازیکنان نخبه ی تنیس مبتلابه دیسکینزی کتف

شواهد علمی معتبر در زمینه ی میزان اثربخشی مطلوب تمرینات عملکردی بر بهبود وضعیت قرارگیری کتف و عملکرد ورزشکاران تنیس اندک است. بنابراین هدف از مطالعه ی حاضر، اثر برنامه ی تمرینات عملکردی بر بهبود ریتم کتفی_ بازویی و عملکرد بازیکنان نخبه ی تنیس مبتلا به دیسکینزی کتف است. برای انجام این پژوهش، سی نفر از ورزشکاران برتر تنیس در سطح کشوری که مبتلابه اختلال دیسکنزی کتف بودند، به صورت هدفمند و تصادفی انتخاب و به دو گروه پانزده نفره ی تجربی و کنترل تقسیم بندی شدند. قبل و بعد از هشت هفته تمرینات عملکردی ریتم کتفی_ بازویی و عملکرد اندام فوقانی با استفاده از اینکلینومتر و آزمون Y ارزیابی شدند. در بخش آمار استنباطی، از آزمون تحلیل کوواریانس برای مقایسه ‍ی تفاوت های بین گروهی و از آزمون تی همبسته، برای مقایسه ی تفاوت های درون گروهی استفاده شد.  نتایج آزمون تی زوجی نشان دهنده ی اثر معنادار تمرینات عملکردی بر متغیرهای ریتم کتفی_ بازویی در زوایای صفر درجه (0/004=P)، 45 درجه (0/001>P)، 90 درجه (0/001>P) و 135درجه (0/001>P) و همچنین عملکرد اندام فوقانی (0/002=P) در گروه تجربی است.  به نظر میرسد تغییرات ایجادشده در وضعیت قرارگیری کتف آزمودنیهای تحقیق حاضر به دنبال تغییرات عصبی_عضلانی  ایجاد شد و نتایج حاکی از آن است که  انجام برنامه ی تمرینات عملکردی افزون بر بهبود راستای کتف برای ارتقا عملکرد ورزشکاران رشته ی تنیس موثر می تواند باشد.