تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی و مکمل یاری کافئین بر شاخص های گلایسمیک مردان دیابتی نوع دو

دیابت نوع دو به عنوان شایع ترین بیماری متابولیکی، یک اختلال مزمن و پیش رونده است که باعث ایجاد عوارض پایدار و افزایش بیماری های قلبی- عروقی، عروق مغز، عروق محیطی و مرگ ومیر در افراد مبتلا می شود. بنابراین، هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی و مکمل یاری کافئین بر شاخص های گلایسمیک در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود. به صورت پایلوت، 50 نفر به روش در دسترس و هدفمند، به صورت تصادفی از بین مردان مبتلا به دیابت نوع 2 ساکن شهر تبریز مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی سلامت و شیخ الرئیس شهر تبریز در بازه زمانی سال 1401 -1400انتخاب شدند. 32 نفر معیارهای ورود را داشتند و وارد مطالعه شدند. مشارکت کنندگان در مطالعه به صورت تصادفی ساده در چهار گروه همگن 8 نفری شامل؛ دارونما، کافئین، تمرین و تمرین + کافئین تقسیم شدند. مداخلات دارویی و تمرینات تناوبی به مدت 8 هفته انجام شد. نمونه های خونی در طی دو مرحله (پیش آزمون و پس آزمون) برای اندازه گیری سطوح سرمی گلوکز، انسولین، HbA1c و شاخص HOMA-IR جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری 05/ 0 بررسی گردید.

نتایج نشان داد که سطوح سرمی گلوکز، انسولین، HbA1c و HOMA-IR در هر سه گروه مداخله، کاهش معنی داری در مقایسه با گروه دارونما دارد (001/ 0=P). همچنین، نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که گروه تمرین+کافئین دارای اثرات مضاعفی بر تغییرات شاخص های مورد مطالعه در مقایسه با گروه کافئین دارد (001/ 0=P).

تمرینات تناوبی و ترکیب آن با مکمل یاری کافئین ممکن است در جهت بهبود و درمان علائم مرتبط با دیابت نوع دو روش مفیدی باشد.