پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان دختر بر اساس بدنظمی هیجانی و خودمتمایزسازی

یکی از جمله عواملی که امروزه همه جوامع و خصوصا جامعه ما با آن روبرو بوده و زمینه ساز مشکلات زیادی شده، گرایش روزافزون نوجوانان به رفتارهای پرخطر است. پژوهش  حاضر با هدف پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس بدنظمی هیجانی و خودمتمایزسازی در نوجوانان دختر انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی بود. 

روش پژوهش: 

جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه نوجوانان دختر شهر شیراز بودند که از بین آنها تعداد 200 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه رفتارهای پرخطر، مقیاس اولیه دشواری در تنظیم هیجان و پرسشنامه خود متمایزسازی گردآوری شد. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین بدنظمی هیجانی و گرایش به رفتارهای پرخطر ارتباط معنی داری وجود دارد، بین خودمتمایزسازی و گرایش به رفتارهای پرخطر ارتباط معنی داری وجود دارد، در نهایت ضریب همبستگی چندگانه برابر با 404/0=MR و ضریب تعیین برابر با 163/0=RS بود که در سطح 017/0>p معنی دار بود. به عبارتی 3/16% از واریانس مربوط به گرایش به رفتارهای پرخطر به وسیله متغیرهای مذکور تبیین شد.

بر اساس نتایج این پژوهش می توان به وسیله بدنظمی هیجانی و تمایزیافتگی، میزان گرایش دانش آموزان به رفتارهای پرخطر را پیش بینی کرد.