نقش واسطه ای بهزیستی روانی در رابطه بین مسئولیت پذیری و سازگاری در نوجوانان تک والد

نوجوانی از دوره های ویژه انتقال است که با تغییرات گسترده جسمانی، روانی و اجتماعی همراه است. نوجوان به تدریج رشد می کند، نیازهایش نسبت به دوران کودکی متفاوت می شود، استقلال بیشری را خواهان می شود و در جستجوی ارزش ها و خودپنداره ی جدید است که منجر به تغییر روابط در خانواده ها می شود. با توجه به اهمیت دوره نوجوانی، این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه ای بهزیستی روانی در رابطه بین مسئولیت پذیری و سازگاری در نوجوانان تک والد شهر تهران انجام شد.روش پژوهش: این پژوهش از نظر هرف کاربردی و روش انجام آن توصیفی همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را نوجوانان تک والد 12 تا 15 سال مشغول به تحصیل در دوره اول متوسطه شهر تهران که تنها با یکی از والدین خود (پدر یا مادر) زندگی می کردند، تشکیل می دادند و تعداد 342 نفر از طریق نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه مسئولیت پذیری کردلو، سازگاری دانش آموزان دبیرستانی و بهزیستی روان شناختی ریف بود. تجزیه وتحلیل داده ها ازطریق مدل یابی ساختاری با استفاده از نرم افزار Amos انجام پذیرفت. یافته ها نشان داد که بین مسئولیت پذیری و سازگاری در هر گروه تک والد مادر و تک والد پدر، رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین متغیر میانجی بهزیستی روانی در گروه تک والد مادر با متغیرهای مسئولیت پذیری و سازگاری رابطه معناداری ندارد و در گروه تک والد پدر نیز بهزیستی با مسئولیت پذیری رابطه مثبت و معنادار و با سازگاری رابطه معناداری ندارد. نوجوانان نیاز به حضور دائمی هر دو والد خود دارند تا با قبول مسئولیت پرورش و رشد او و مشارکت فعالانه هر دو والد با یکدیگر در این امر، شرایط پرورش آن ها را به خوبی فراهم کنند.