کارکرد ایدئولوژیک در برجسته سازی سبک رمانهای برگزیده زنان معاصر دهه 80 تا 90

سبک شناسی لایه ای یکی از شگردهای ارزیابی و بررسی نوین آثار ادبی است که به کمک آن میتوان متون ادبی اعم از شعر و داستان را با ظرافت و دقت بیشتر و افزونتری مورد تحلیل و واکاوی قرار داد. این شیوه از سبک شناسی با تکیه بر دانش سبک شناسی سنتی و کلاسیک، متون را در حیطه پنج لایه آوایی، واژگانی، نحوی، بلاغی و ایدئولوژیک واکاوی و تحلیل مینماید. در میان لایه های پنجگانه مطرح شده، لایه ایدئولوژیک اثر را از حیث احساسات، باورها، اندیشه و ایدئولوژی که حمل مینماید در سه سطح واژگانی، نحو و بلاغت مورد بررسی قرار میدهد. داستان نویسان زن معاصر در فاصله دهه های 60 تا 90 خورشیدی با بهره گیری از نوعی ادبیات اعتراضی بازتاب دهنده مسائل و مشکلات اجتماعی زنان و کاستیهای موجود است که این مسئله را میتوان بخوبی در سطوح یادشده ایدئولوژیکی این داستانها مشاهده نمود. هدف بررسی پیش رو تحلیل و واکاوی سطح ایدئولوژیک داستانهای معاصر نویسندگان زن در دهه80 تا 90 خورشیدی است.

روش پژوهش:

 این جستار به شیوه کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی و سندکاوی انجام خواهد شد. جامعه آماری پژوهش پیش رو گزیده ای از داستانهای معاصر نویسندگان زن در دهه های 60 تا 90 شامل فریبا وفی، زویا پیرزاد، شهرنوش پارسی پور و منیرو روانی پور میباشد.

یافته های پژوهش:

 یافته های پژوهش حاکی از آن است که در میان نویسندگان زنان دهه 80 تا 90 با توجه به آثار برگزیده و منتخب از فریبا وفی، زویا پیرزاد، شهرنوش پارسی پور و منیرو روانی پور زبان در خدمت القای ایدئولوژی به مخاطب است.

با توجه به بررسی سبکی در لایه ایدئولوژیک در آثار نویسندگان مطرح شده، ایدئولوژی در هر سه لایه واژگانی، نحوی و بلاغی منعکس شده است. در لایه واژگانی کاربرد کلماتی که نشان از اهتمام به بالا بردن جایگاه زن یا اندوه آنان از وضعیت رقت بار زن در جامعه، در لایه نحوی کاربرد و ساختار جملات کوتاه و پیاپی که نشان از اضطراب و پریشانی شخصیت زن در داستان دارد و در لایه بلاغی تصاویری که بصورت تشبیهی، کنایی، و... بازتاب دهنده عقاید، باورها و نظریات نویسندگان زن، پیرامون وضعیت و شرایط زنان جامعه است، قابل مشاهده میباشد.