اثربخشی آموزش گروهی پذیرش و تعهد بر اضطراب، امیدواری و خوش بینی مادران دارای کودکان با اختلال یادگیری ویژه

اختلال یادگیری کودکان تاثیر منفی بر روی خانواده به خصوص مادران به جا می گذارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش گروهی پذیرش و تعهد بر اضطراب، امیدواری و خوش بینی مادران دارای کودکان با اختلال یادگیری ویژه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر مادران دارای کودکان با اختلال یادگیری ویژه در سال 1401 بودند. از میان جامعه 30 نفر از مادران، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر گروه کنترل، 15 نفر گروه آزمایش) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده های پژوهش، پرسش نامه امیدواری «اسنایدر» و همکاران (1991)، پرسش نامه اضطراب «اسپیلبرگر» (1970) و پرسش نامه خوش بینی «شییر و کارور» (1985) به صورت پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. برای گروه آزمایش از پروتکل آموزش گروهی پذیرش و تعهد (دوستی و همکاران،1397، امین زاده، 1398)، در شش جلسه 45 دقیقه ای استفاده شد. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و جامعه آن تمام مادران دارای کودکان با اختلال یادگیری ویژه شهر تبریز بود. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب و افزایش خوش بینی و امیدواری مادران تاثیر معناداری را دارد. براساس یافته های به دست آمده می توان گفت: وجود کودک با اختلال یادگیری ویژه، محیط خانواده بخصوص مادران را تحت تاثیر قرار می دهد. ازآنجایی که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، منجر به انعطاف پذیری روان شناختی فرد می شود؛ بنابراین می توان از آن به عنوان روش مداخله ای موثر برای افزایش امیدواری و خوش بینی و کاهش اضطراب در مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال یادگیری ویژه استفاده کرد.