تدوین برنامه والدگری برای مادران دارای فرزند با نارضایتی جنسیتی و بررسی تاثیر آن بر تاب آوری و کیفیت رابطه والد-فرزندی

پژوهش حاضر با هدف تدوین برنامه والدگری برای مادران دارای فرزند با نارضایتی جنسیتی و بررسی تاثیر آن بر تاب آوری و کیفیت رابطه والد-فرزندی انجام گرفت.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه ی آماری مادران مراجعه کننده به مرکز روان پزشکی شهر تهران در سال 1401 و دارای فرزند با نارضایتی جنسیتی بودند که از بین آن ها، 30 نفر به شیوه دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی، در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. هر دو گروه به وسیله پیش آزمون با مقیاس تاب آوری فرم کوتاه (2009) و پرسش نامه ارزیابی رابطه والد-فرزند (1983) ارزیابی شدند و برنامه والدگری به گروه آزمایش آموزش داده شد. سپس، در هر دو گروه، پس آزمون اجرا شد و پس از سه ماه، آزمون پیگیری به عمل آمد.

داده ها با استفاده از روش آماری واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-23 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که برنامه تدوین شده باعث بهبود سطح تاب آوری و کیفیت رابطه والد-فرزندی در مادران دارای فرزند با نارضایتی جنسیتی شده که این بهبود تا مرحله پیگیری برقرار بوده است (05/0 <p).

طبق نتایج، برنامه تدوین شده والدگری می تواند موجب شود که مادران دارای فرزند با نارضایتی جنسیتی تاب آوری خود را افزایش دهند و روابط خود را با فرزندشان بهبود بخشند؛ بنابراین، پیشنهاد می شود که استفاده از این نوع مداخله برای کار با این گروه از مادران در دستورکار روان شناسان و سازمآن های مرتبط قرار گیرد.