باز تعریف الگو های تحقق پذری مسکن مطلوب مبتنی بر شاخص های رضایتمندی ساکنین (محدوده مطالعاتی : منطقه 4 شهری تبریز)

برای مسکن مطلوب و الگوهای تحقق پذیری آن تعابیر و معاییر متنوعی ذکرشده است از این منظر رضایتمندی ساکنان به عنوان عامل تعیین کننده و تثبیت کننده مطلوبیت مسکن انکارناپذیر است که از ابعاد گوناگون مورد بررسی و تحلیل قرارگرفته است. این الگوها متناسب با منطقه جغرافیایی و فرهنگ تغییر می کند حتی تحقیقات حاکی از آن هستند که افراد ساکن در یک خانه نیز دارای درک رضایت مساوی از شرایط نیستند و این بسته به شاخص های متعدد ممکن است تغییر یابد. هدف این پژوهش، باز تعریف الگوهای مطلوبیت وضعیت موجود محیط مسکونی مبتنی بر شاخص های رضایتی ساکنان در شهر تبریز می باشد، که با توجه به سابقه تاریخی، موقعیت جغرافیایی، اجتماعی و سیاسی این شهر لزوم توجه به آن کاملا محسوس است. تحقیق پیشرو با این فرضیه پیش رفته است که" از حیث تبیین الگوهای مطلوبیت در حوزه مسکن منطقه 4 تبریز، رابطه ی موثر با تاثیرگذاری مثبت و معنادار بین عوامل موثر بر رضایتمندی دارای بار عاملی بالا و مطلوبیت محیط مسکونی مبتنی بر ایده آل ها ساکنان وجود دارد. پژوهش حاضر ماهیتی کاربردی دارد و روش انجام آن تلفیقی از روش های کیفی و کمی است،برای دستیابی به یافته های آن، پژوهشگران از تکنیک های تحلیل آماری و تحلیل کمی همراه با تکنیک های کیفی، توصیفی و تحلیلی استفاده کردند. جهت نیل به اهداف مطالعه، از دو نرم افزار SPSS'23 وSmartPLS'3.1.1 استفاده گردید. درنتایج حاصله مدلی از الگوهای تاثیرگذار بر مطلوبیت وضعیت موجود محیط مسکونی بستر مطالعاتی حاصل می شود،که مبتنی بر شاخص های رضایتمندی از نگربه ساکنین بحث شده است. که در این میان مولفه های فیزیکی و عملکردی با ضریب مسیر 0.549 قوی ترین تاثیرگذاری مثبت و معنی دار بر مطلوبیت مسکن بستر مطالعاتی را دارا می باشند.