بررسی کیفیت انجام آموزش هنگام ترخیص به بیماران جراحی شده و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان های آموزشی درمانی شهر قم در سال 1399

با وجودی که در عصر حاضر بیهوشی و جراحی نسبت به گذشته کم عارضه تر و موفقیت آمیز تر شده است، ولی اضطراب جراحی و عوارض بعد از جراحی، همچنان به قوت خود باقی است. آموزش هایی که به بیماران داده می شود می تواند این عوارض را کاهش دهد، بر این اساس، این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر و دخیل در آموزش های بعد از جراحی به بیماران بستری در بخش های متفاوت جراحی انجام شده است.

این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته نگر است که در سال 1399 بر روی 268 بیماری که در بیمارستان نکویی، هدایتی، فرقانی جراحی شده اند انجام شده است.بیماران با رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند و یک پرسشنامه توسط پرسنل آموزش دیده بی طرف از طریق مصاحبه با بیماران در زمان ترخیص آنان تکمیل شده و کیفیت آموزش صورت گرفته و عوامل دخیل در آن بررسی شده است. اطلاعات شخصی این بیماران کاملا محرمانه مانده به طوری که مشخص نیست کدام پرسشنامه به کدام بیمار تعلق دارد و به علاوه نام جراح نیز محرمانه باقی مانده است.

براساس گروه جراحی مورد نظر، مشاهده شد که جنسیت بیماران (001/0 =P)، سن بیماران (001/0 =P)، و نوع جراحی در آن ها (001/0= P) با گروه جراحی آن ها ارتباط معنادار آماری داشته که این به دلیل اختلاف در شاخص ها در گروه های مختلف جراحی و اختلاف در بیماران آن ها است (جدول 2). از سوی دیگر با ارزیابی و مقایسه وضعیت آموزش بیماران با اطلاعات ارزیابی شده در آن ها، مشاهده شد که تنها تحصیلات (12/0= P) و سن بیماران (48/0 =P) بر روی وضعیت آموزش آنها تاثیر معنادار آماری داشته است، به طوری که با افزایش سطح تحصیلات، تعداد افراد آموزش دیده کاهش یافته و همچنین بیشترین فراوانی و شیوع افراد آموزش دیده در گروه سنی 18 تا 50 سال می باشند.

بر اساس نتایج حاصل از این ارزیابی، برخی از عوامل موثر بر روی نتایج حاصل از آموزش بیماران مشخص گردیده و بر این اساس و با تکیه بر این نتایج می توان آموزش این بیماران را بهبود بخشید.