الگوی چشم اندازسازی شغلی در سازمان های دولتی ایران با استفاده از روش نظریه زمینه ای

هدف پژوهش حاضر ارائه الگویی برای بسط مفهومی چشم اندازسازی شغلی در بخش دولتی است.

پژوهش حاضر بر اساس ماهیت هدف از نوع توسعه ای در دسته پژوهش های کیفی است که با استفاده از روش نظریه زمینه ای انجام شده و جمع آوری داده ها از نوع چند مقطعی است، روش تحلیل داده ها، تحلیل محتوا با استفاده از کدگذاری در سه سطح، باز، محوری و انتخابی است و جامعه برابر 26 نفر است. از این تعداد 8 نفر از مشارکت کنندگان جزو خط مشی گذاران و مدیران بخش منابع انسانی سه سازمان دولتی، 13 نفر از مدیران و فرماندهان مراکز نظامی و انتظامی و 5 نفر جزو اساتید دانشگاه و پژوهش گران با تخصص چشم اندازسازی هستند

ابعاد مدل با رویکرد مدیریت منابع انسانی در قالب دو بعد اصلی چشم انداز شخصی و چشم انداز سازمانی است که شاخص ها شناسایی و دسته بندی شده. تحلیل های کمی نیز موید معنی داری ارتباط بین ابعاد، مولفه ها و شاخصه ای مدل پژوهش است که این روابط در سطح آلفای 05/0 معنی دار است.

پژوهش حاضر خلاء پژوهشی موجود به جهت عدم پژوهش مکفی با رویکرد مدیریت منابع انسانی در حوزه چشم اندازسازی شغلی را پوشش داده و دارای نوآوری است و به شناسایی ابعاد چشم انداز شغلی کمک کرده که نتایج پژوهش حاکی از آن است که دو بعد اصلی چشم انداز شخصی و چشم انداز سازمان باتکیه بر عوامل اثرگذار در الگوی ارائه شده مهم ترین مولفه های چشم اندازسازی شغلی است.