پیش بینی میزان سازگاری زناشویی بر اساس واکنش پذیری عاطفی و جایگاه من با میانجی گری دل زدگی زناشویی در زوجین دارای تعارض زناشویی

سازگاری زناشویی مسئله ای است که افراد در زندگی مشترک با آن مواجه هستند. برای کاهش مشکلات سازگاری زوجین باید عوامل مرتبط با آن شناسایی شود؛ ازاین رو هدف مطالعه حاضر، پیش بینی میزان سازگاری زناشویی زوج ها بر اساس واکنش پذیری عاطفی و جایگاه من با در نظرگرفتن نقش میانجی دل زدگی زناشویی در زوجین دارای تعارض زناشویی است.

پژوهش حاضر به لحاظ روش، توصیفی و از لحاظ طرح تحقیق از نوع همبستگی بود. جامعه آماری از میان زوج های شهرستان تبریز انتخاب شد که به دلیل مشکلات زناشویی به مراکز مشاوره مراجعه می کنند. روش نمونه گیری هدفمند بود به صورتی که از میان زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره در سطح تبریز، زوجینی که نمره آن ها در پرسش نامه تعارض زناشویی، یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود، انتخاب شدند. حجم نمونه 350 نفر انتخاب شد. شرکت کنندگان پرسش نامه های سازگاری زناشویی، پرسش نامه تفکیک خویشتن و پرسش نامه دلزدگی زناشویی را تکمیل کردند.

یافته ها نشان داد که واکنش پذیری عاطفی (265/0-=β، 539/4=t) و جایگاه من (343/0=β، 953/3=t) قادر به پیش بینی سازگاری زناشویی هستند. دلزدگی زناشویی با سازگاری زناشویی ارتباط معنی دار دارد (380/0-=β، 111/6=t) و دل زدگی زناشویی نقش میانجی در پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس واکنش پذیری عاطفی (260/5=Z) و جایگاه من (703/2=Z) ایفا می کند و واکنش عاطفی و جایگاه من با میانجی گری دل زدگی زناشویی قادر است به ترتیب 9/29 و 3/34 درصد سازگاری زناشویی را پیش بینی کند.

نتایج نشانگر این است که با تقویت تفکیک خویشتن و جایگاه من در زوجین می توان دلزدگی زناشویی را کاهش داد و از این طریق سازگاری زناشویی زوجین نیز افزایش پیدا می کند.