اثرات ماندگار استرس محرومیت از مادر و مواجهه با مرفین در دوره نوجوانی بر رفتارهای شبه اضطرابی و حافظه کاری در موش های صحرایی نر و ماده

تجربه ی جدایی از مادر می تواند باعث ایجاد تغییرات پایدار در ساختار مغز شود. از طرف دیگر مواجهه با مواد افیونی در نوجوانی می تواند توانایی های شناختی را متاثر کند. در این مطالعه به ارزیابی اثرات استرس محرومیت از مادر و مواجهه با مرفین در نوجوانی بر رفتارهای شبه اضطرابی و حافظه کاری در موش های صحرایی بزرگسال پرداخته شد.

موش های صحرایی نر و ماده نژاد ویستار شامل گروه های کنترل، تحت استرس محرومیت از مادر، دریافت کننده مرفین نوجوانی،  و گروه مرفین + استرس استفاده شد. در گروه استرس، زاده ها به مدت 14 روز، روزانه 3 ساعت از مادرشان جدا شدند. گروه مرفین به مدت 10 روز (40-31 روزگی) دوزهای افزایشی مرفین از دوز 2/5 تا 25 میلی گرم به کیلوگرم دریافت کردند. آزمون میدان باز، ماز بعلاوه مرتفع، و ماز Y بترتیب برای بررسی فعالیت حرکتی، رفتارهای شبه اضطرابی و حافظه کاری حیوانات استفاده شد.

فعالیت حرکتی گروه مرفین با کنترل تفاوت معنی داری نداشت. گروه مرفین در هر دو جنس، مدت زمان بیشتری را در مرکز میدان باز در مقایسه با گروه کنترل سپری کرده و اثرات رفتاری پایدار شبه اضطرابی تا دوره بزرگسالی داشت. حافظه کاری در هر دو گروه مرفین و گروه مرفین + استرس در هر دو جنس در مقایسه با گروه کنترل دچار اختلال شد.

استرس محرومیت از مادر و سوء مصرف مواد در دوران نوجوانی اثرات ماندگاری بر بروز رفتارهای شبه اضطرابی دارد. بلوغ سیستم عصبی می تواند تحت تاثیر این عوامل محیطی سوء در دوران تکاملی قرار گیرد و متحمل تغییرات رفتاری پایدار و اختلالات شناختی گردد.