بررسی ارتباط بین استرس شغلی، خستگی شغلی و میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان ساوه در سال 1402

کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی که ارائه ی خدمات اولیه ی پیش بیمارستانی را به عهده دارند، در معرض اختلالات جسمی و روانی قرار دارند. ازآنجاکه اختلالات اسکلتی عضلانی می تواند متاثر از استرس و خستگی شغلی باشد، این مطالعه با هدف ارتباط استرس و خستگی شغلی و میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان ساوه انجام شد.

 این مطالعه ی توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی در سال 1402 بود. 88 نفر از پرسنل پایگاه های شهری و جاده ای اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان ساوه به روش سرشماری انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه های استرس شغلی (HSE)، خستگی شغلی (MFI) و نوردیک بود. داده ها با نرم افزار SPSS22 و با استفاده از آزمون های t-test مستقل، آنالیز واریانس، رگرسیون پواسون و ضریب هم بستگی پیرسون تحلیل شدند.

 مناطق شایع تر درگیر اختلالات اسکلتی عضلانی کمر (34/1 درصد)، گردن (19/3 درصد) و ناحیه ی فوقانی پشت (19/3 درصد) به ترتیب با فراوانی 30، 17 و 17 نفر بود. میانگین نمره ی کلی استرس شغلی 4/09±113/52 و خستگی شغلی 5/06±62/95 به دست آمد. اختلالات اسکلتی عضلانی با وضعیت تاهل، محل کار، سن، سابقه ی کار و تعداد ساعت کار ارتباط معنی داری داشت (0/05≤p). همچنین، بین استرس شغلی و خستگی شغلی (0/28=P)، اختلالات اسکلتی عضلانی و استرس شغلی (0/93=P) و اختلالات اسکلتی عضلانی و خستگی (0/44=P) ارتباط معنی داری وجود نداشت.

 شیوع اختلالات اسکتلی عضلانی نسبتا بالا بود و با توجه به اینکه این اختلالات در افراد مجرد کمتر از افراد متاهل است و در افرادی که در شهر کار می کنند کمتر از افرادی است که در جاده مشغول به کار هستند، باید آموزش های لازم به افراد با توجه به محل کارشان داده شود. با افزایش سن و سابقه ی کار، اختلالات اسکلتی عضلانی بیشتر می شود که لازم است تهمیدات لازم دراین باره در نظر گرفته شود. همچنین، چون با افزایش ساعت کار اختلالات اسکلتی عضلانی بیشتر می شود، تعدیل ساعت کار و پرهیز از شیفت های طولانی مدت ضروری است.