واکاوی پیشران های فرهنگی و اجتماعی خودگردانی مدارس متوسطه اول شهر اهواز به منظور ارائه الگو

هدف این پژوهش، واکاوی پیشران های فرهنگی و اجتماعی خودگردانی مدارس متوسطه اول شهر اهواز به منظور ارائه الگو بود.

روش پژوهش از نوع کیفی بود. در بخش کیفی، به تعیین پیشران های خودگردانی مدارس برای ارائه مدل با 18 نفر از خبرگان حوزه خودگردانی مدارس در شهر اهواز با استفاده از رویکرد مصاحبه نیمه ساختار یافته پرداخته شد و نتایج این بخش با روش کدگذاری روش کوربین و اشتراوس (2001) تحلیل و تفسیر گردید که در نهایت به ارائه مدل اولیه پژوهش منجر شد.

یافته های این پژوهش در بخش کیفی پیشران های خودگردانی مدارس را در پنج پیشران از جمله پیشران های اقتصادی (1-جلب مشارکت خانواده ها، نهادها و سازمان ها، 2-حمایت و بودجه دولت، 3-مدیریت هزینه و درآمد و 4-درآمدزایی مدارس)، پیشران های سیاست گذاری و تصمیم گیری (1-تمرکز زدایی2-تعیین حدود اختیارات و مسئولیت ها 3-بازنگری، اصلاح و تصویب قوانین)، پیشران های امکانات و تجهیزات (1-فضای آموزشی2-تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری)، پیشران های دانش و اطلاعات (1-آموزش مدیران و معلمان و ذی نفعان 2-دانش مدیریت آموزشی 3-دانش خبرگان) و پیشران های فرهنگی و اجتماعی (1-فرهنگ سازی و آگاهی خانواده ها از مسائل آموزشی 2-مسئولیت پذیری عوامل اجرایی 3-استفاده از نهادهای فرهنگی برای آگاهی) شناسایی نمود.

فرهنگ سازی و آگاهی خانواده ها از مسائل آموزشی یکی از عناصر اصلی مشارکت والدین در مسائل مدرسه است. مشارکت والدین و ارکان اصلی مدرسه در اداره امور مدرسه موجب نگرش مثبت آن ها نسبت به مدرسه و نقش کادر آموزشی در رشد و تربیت فرزندشان می شود.