اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر سازگاری زناشویی افراد متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران

هدف پژوهش حاضر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر سازگاری زناشویی افراد متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرتهران بود.

طرح پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه افراد متاهل دارای تعارضات خانوادگی و مشکلات سازگاری  زناشویی  مراجعه کننده به مراکز درمانی  خدمات روانشناختی سطح شهر تهران بود. که نمونه ای به تعداد 40  نفر که واجد شرایط مراجعه کننده به مرکز مشاوره که دارای مشکلات سازگاری بودند انتخاب و در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. ابتدا همه شرکت‏کنندگان پرسشنامه سازگاری دونفره (DAS) را تکمیل نمودند. شرکت‏کنندگان گروه‏های آزمایش به مدت 12 جلسه تحت درمان تحلیل روابط متقابل قرار گرفتند ولی گروه گواه هیچ‏گونه آموزشی دریافت نکردند. پس از اتمام برنامه آموزشی هردو گروه مورد پس‏آزمون قرار گرفتند.

یافته ‏های پژوهش با نرم‏افزاز آماری "24 SPSS" و روش های‏ آماری تحلیل واریانس چندمتغیری و کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده از تحلیل کواریانس نشان داد که درمان تحلیل روابط متقابل در افزایش سازگاری زناشویی خانوادگی موثر بوده است. همچنین نتایج به دست آمده از تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که درمان تحلیل روابط متقابل در افزایش مولفه های سازگاری زناشویی خانوادگی موثر بوده است.

بنابراین با توجه به نتایج پژوهش، بکارگیری تحلیل رفتار متقابل در زوجین موجب سازگاری زناشویی بیشتر و بهبود روابط آنها می شود.