پیشنگری تغییرات شاخص دما و رطوبت در دهه های آتی با توجه به پدیده تغییر اقلیم بر اساس سناریوهای واداشت تابشی در یک اقلیم خشک

زمینه و هد ف:

 از بزرگترین چالش های زیست محیطی قرن 21 پدیده تغییراقلیم است که می تواند سبب بروز مشکلات بهداشتی زیادی گشته که از مهمترین آنها افزایش شیوع استرس های گرمایی و اختلالات مربوطه در محیط های گرم روباز است. لذا این مطالعه با هدف پیش بینی و مدلسازی شاخص دما و رطوبت در دهه های آتی در یک اقلیم خشک انجام شده است.

پارامترهای جوی شامل دمای حداقل، دمای حداکثر و رطوبت نسبی ایستگاه کرمان بعنوان نماینده اقلیم خشک طی 30 سال (1965 الی 2005) بطور روزانه از سازمان هواشناسی اخذ گردید. مدلسازی پارامترهای مذکور و محاسبه شاخص دما و رطوبت (THI) با استفاده از مدل گردش عمومی جو HadGM2-ES و مدل ریزمقیاس کننده دینامیکی CORDEX و با درنظر گرفتن سه سناریوی مختلف واداشت تابشی شامل خوش بینانه، بینابینی و بدبینانه برای دهه های آتی (سه دوره 30 ساله از 2011 تا 2099) انجام گردید.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کداخلاقی IR.IUMS.REC.1400.020 در کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایران به ثبت رسیده است.

نتایج مطالعه روند افزایشی برای پارامترهای دمای حداقل و حداکثر در سه دوره زمانی با استفاده از سه سناریوی استفاده شده نشان داد که این افزایش میزان دما در دهه های 2071-2099 نسبت به دهه های گذشته محسوس تر است. همچنین نتایج بیانگر روند افزایشی شاخص THI نسبت به دوره پایه براساس هر سه سناریو  است بطوریکه میانگین نتایج بدست آمده با استفاده از این سناریوها به ترتیب، افزایش 11/2،53/2  و 3/3 درجه سانتی گرادی را در میزان این شاخص تا پایان قرن اخیر نسبت به دهه های پایه نشان داد.

بطورکلی افزایش دما و شاخص موردبررسی در ایستگاه مورد مطالعه براساس هر سه سناریو باعث تغییراتی در آسایش حرارتی خواهدشد، بطوریکه ناراحتی حرارتی نه تنها در ماه ها و فصول گرم، بلکه در سایر فصول نیز افزایش خواهد یافت. لذا با توجه به اثرات نامطلوب پدیده تغییر اقلیم بر سلامتی افراد، باید در این زمینه برنامه ریزی های مناسبی درنظر گرفته شود.