شایستگی های مدرسان آموزش پزشکی در آموزش مبتنی بر شبیه سازی: یک مطالعه فنومنولوژی توصیفی

آموزش مبتنی بر شبیه سازی روشی برای ایجاد تجربه آموزشی بدون قرارگیری در یک محیط واقعی است. در سال های اخیر این نوع آموزش با توجه به مبحث ایمنی بیمار جزء اولویت های آموزش پزشکی قرار گرفته است. در این بین در کنار مزایا و نواقصات آموزش مبتنی بر شبیه سازی، پرداختن به موضوع شایستگی مدرسان آموزش مبتنی بر شبیه سازی نیز حائز اهمیت است؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر شناسایی مولفه های شایستگی مدرسان آموزش پزشکی در زمینه آموزش مبتنی بر شبیه سازی است.

پژوهش حاضر با بهره گیری از روش تحقیق کیفی از نوع پدیدارشناسی و مصاحبه نیمه ساختاریافته با نمونه منتخب هدفمند اساتید آموزش پزشکی و با تعریف معیارهای ورود به پژوهش به تعداد 8 نفر از آبان الی اسفند 1401 انجام شد. مصاحبه ها با استفاده از روش کدگذاری 7 مرحله ای کلایزی تحلیل و سپس مفاهیم شناسایی شده با استفاده از نرم افزار MAXQDA کدگذاری شدند.

پس از تجزیه و تحلیل داده ها 115 کد اولیه، 18 مضمون فرعی و 4 مضمون اصلی شامل شایستگی فردی (خودراهبری و نگرش مدرس)، شایستگی شناخت حرفه ای (توسعه حرفه ای و مهارت طراحی آموزشی)، شایستگی مهارت حرفه ای (توانایی مشارکت و همکاری و مهارت استفاده هدفمند از شبیه سازی) و شایستگی ارزیابی (مهارت ارزیابی و بهسازی مداوم) بدست آمد.

مدرسان آموزش پزشکی برای موفقیت در آموزش مبتنی بر شبیه سازی نیاز به توانمند شدن دارند؛ بنابراین می توان با استفاده از شاخص های شناسایی شده در این پژوهش اقدام به توانمندی مدرسان نمود.