تاثیر بکارگیری فناوری واقعیت مجازی در آموزش به دانشجویان معماری

در سالهای پایانی قرن بیستم جهان با پدیده ای نوین آشنا گردید، پدیده ای که تمامی جنبه های زندگی بشری را تحت الشعاع قرارداد و نوید دهنده ی عصری نوین گشت. در شرایط کنونی، حضور رسانه های الکترونیکی و دیجیتالی در جامعه جزلاینفک دنیای جدید بوده تا آنجا که ما علاوه بر جهان واقعی در جهانی دیجیتال نیز به سر میبریم، در این میان واقعیت مجازی و فضای سایبر مولفه هایی هستند که با ظهور فناوری های دیجیتال به سرعت وارد معماری شده اند و مفاهیم جدید و انقلابی خود را به این عرصه وارد نمودند و به گونه ای تکنولوژی های فرهنگ ساز در معماری بوده اند. با توسعه سریع تکنولوژیهای هوش مصنوعی (AI)و علاقه به کاربرد آنها در زمینه های آموزشی، رشد قابلتوجهی در ادبیات علمی در رابطه با کاربرد AI در آموزش بوجود آمده است. طراحی معماری فرآیند پیچیده ای است که از تجربه و خلاقیت گذشته برای تولید طرح های جدید استفاده می کند. استفاده از هوش مصنوعی برای این فرآیند نباید معطوف به یافتن راه حلی در یک فضای جستجوگر تعریف شده باشد زیرا هنوز الزامات طراحی در مرحله مفهومی به خوبی مشخص نشده است. در عوض، این فرآیند باید به عنوان کاوش در الزامات و همچنین راه حلهای ممکن برای پاسخگویی به این الزامات در نظر گرفته شود. مطالعه کاربردی حاضر با هدف ارائه مدل آموزش طراحی معماری مبتنی بر هوش مصنوعی در آموزش معماری جهت ارائه یک نمای کلی از هوش مصنوعی برای توسعه و اجرای بیشتر آن سیستم آموزش طراحی کشور است. امکانات و فرصت های بی شماری را می توان در واقعیت مجازی جستجو نمود، مانند امکان تغییر در درک ما در ارتباط با فضا و فضامندی و امکانات برای پیاده سازی آنها در مباحث یادگیری فضا. مقاله حاضر در پی آن است که مفهوم واقعیت مجازی را مورد بررسی و کنکاش قرار داده و تاثیر آن را در شاخه های مختلف معماری اعم از مباحث تئوری و عملی تبیین نماید. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوه ی تحقیق مرور متون و منابع استفاده گردیده است.