زمینه های اجتماعی گرایش به ارتکاب سرقت های مسلحانه در استان خوزستان

جرائم مسلحانه، بیش از سایر جرائم باعث بی نظمی و ازبین رفتن احساس امنیت اجتماعی در جامعه می شود؛ علت این موضوع را باید در تحت شعاع قرارگرفتن جان انسان ها و همچنین ایجاد احساس ناامنی گسترده در حین وقوع آن ها جست وجو کرد. این مطالعه با هدف بررسی کیفی پدیده سرقت های مسلحانه در استان خوزستان، در صدد است تا درکی روشن از زمینه های اجتماعی گسترش ارتکاب آن فراهم نماید. 

این پژوهش به روش کیفی و با رویکرد گراندد تئوری انجام شده است. روش نمونه گیری هدفمند و روش جمع آوری داده ها در قالب مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با 30 نفر شامل دو طیف سارقین مسلح و کارکنان پلیس مرتبط با پدیده سرقت مسلحانه در استان خوزستان انجام پذیرفته است. تحلیل داده ها مبتنی بر رویکرد گراندد با انجام اولین مصاحبه شروع و در سه سطح کدگذاری باز، محوری و گزینشی صورت پذیرفته است.

یافته ها متشکل از 38 کد مفهومی و 11 مقوله اصلی شامل: معضلات اقتصادی اجتماعی و محرومیت ساختاری به عنوان شرایط علی، حاشیه نشینی، موقعیت جغرافیایی و وضعیت آب و هوایی به عنوان شرایط زمینه ای، فرصت های نامشروع، خرده فرهنگ بزهکار، کژکارکردی نهادی، یادگیری اجتماعی و فقدان نظارت و کنترل به عنوان شرایط مداخله گر، سرقت مسلحانه خود به عنوان یک راهبرد و سست شدن پیوندهای اجتماعی به عنوان پیامد دسته بندی شده اند.

پدیده اصلی و محوری پژوهش با توجه به مقولات شکل گرفته با عنوان «سرقت مسلحانه محصول ناکامی منزلتی» نام گذاری شده است. بدین ترتیب ناکامی منزلتی در سطوح مختلف اجتماعی به عنوان مهم ترین مولفه شکل گیری سرقت های مسلحانه در استان خوزستان شناسایی شده و در سطحی انتزاعی تر نسبت به سایر مقوله ها قرار گرفته است.